حاشیه ای بر پارک پاک!
دیشب در جشن و نمایشگاه موسوم به پارک پاک که توسط سپاه بابل هر شب در پارک نوشیروانی برگزار می شود، حضور داشتم.
وجود برادر بسیجی ام جناب حدادیان عزیز را در معاونت فرهنگی سپاه مغتنم می دانم.
برگزاری خیمه معرفت با حضور یک روحانی جوان و صاحب فضل را باید برجسته ترین اقدام در این ویژه برنامه دانست.
برای نگاه حداقلی سپاه به مقوله اقتصاد مقاومتی متاسفم.
نگاه سپاه به مفاهیم فرهنگی دیگری چون شادی و نشاط، حجاب و دفاع مقدس را ناقص و نیازمند ترمیم می دانم.
مشکل مبنایی اغلب نهادهای فرهنگی کشور را باید در نیات متولیان و مجریان دستگاه های مربوطه جستجو کرد. بی شک کاری که برای خدا انجام شود ثمراتی متفاوت نسبت به اموری خواهد داشت که تنها به منظور ارائه بیلان کار صورت می پذیرد.
دو پرسش اساسی ذهن مرا به خود مشغول داشته است:
یک. با توجه به محدودیت منابع مالی، اولویت با انجام کدام یک از برنامه های بر زمین مانده و ریشه ای در جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی است?
دو. سپاه بابل در هندسه فرهنگی این شهر چه جایگاهی دارد?
وقتی فرهنگ و اصالت های تاریخی مردم مورد هجمه یک نهاد غیرفرهنگی قرار می گیرد، وقتی چند تشکل فولکس واگنی درصدد هجو ارزش های دینی و ترویج لاابالی گری در فضای واقعی و مجازی جامعه شهری بر می آیند و ... کارکرد غیرمستقیم اما بایسته سپاه را در دفع شرارت های شبه فرهنگی بدخواهان در کجا باید جستجو کرد?
