راهنمای سعادت

شهید بزرگوار سید علی موسوی، تعهد خاصی نسبت به نماز اول وقت داشت. سعی می کرد نماز اول وقت را به جماعت بخواند. او نه تنها خودش به نماز اهمیت می داد بلکه سعی می کرد به طریقی دیگران را هم نسبت به اقامه نماز در اول وقت، حساس کند. او البته برای تذکر به دیگران شیوه ای را در پیش می گرفت که باعث ناراحتی کسی نشود.

به طور مثال یک بار من و بعضی از مسئولان در جلسه ای بودیم و کارمان تا ظهر طول کشید. ناگهان سید علی در را باز کرد و سرش را آورد تو. بعد طوری وانمود کرد که انگار پرسشی برایش پیش آمده است. گفت: ببخشید، خواستم بدانم ظهر شده؟

ساعتمان را نگاه کردیم و جواب مثبت دادیم. سید علی تشکر کرد و در را بست. ما هم فهمیدیم که باید آماده شویم تا به نماز اول وقت برسیم.

به روایت همرزم شهید، شور دلدادگی، ص 59