چرا نمی توان به حسن روحانی اعتماد کرد؟
شاید برای بعضی ها این سوال پیش بیاید که چرا ما می گوئیم اگر آقا اجازه بدهد حاضر به گفتگو با هر کشوری هستیم اما این روش را نمی توانیم به سادگی از حسن روحانی پذیرا باشیم؟ علتش علاوه بر حق ولایت مقام معظم رهبری، اعتمادی است که به ایشان ایجاد شده است. حالا جای این پرسش باقی است که چرا به جناب روحانی چنین اعتمادی را نداریم؟
لطفاً به این چند مثال تاریخی توجه کنید:
1- 1- روحانی گفت من یک حقوقدانم. در حالی که نخستین مصوبه دولتش برخلاف قانون بود.
2- 2- روحانی گفت دولتش قانون مدار خواهد بود. در حالی که به رغم تصریح مقام معظم رهبری، خود و برخی اعضای کابینه اش به قوانین شورای عالی مجازی تن نداده و در فیس بوک و توئیتر و... به فعالیت پرداختند.
3- 3- او دم از اعتدال و پرهیز از افراط و تفریط زد. در حالی که برخی از وزرا و معاونینش جزو افراطیون عرصه فتنه بودند. جالب آن که وی در دفاع از وزیر ناکام علوم که از چهره های تابلودار فتنه بود او را فردی "کاملاً معتدل"! توصیف کرد.
4- 4- روحانی دم از تحمل و نقدپذیری می زند در حالی که تاب اندک انتقاد دکتر حسن عباسی را نیاورد و در سال 88 با شکایت و اعمال نفوذ، عباسی را برای ساعاتی به بند کشاند.
5- 5- روحانی از ساماندهی وضع معیشتی و مقابله با گرانی سخن گفت اما دولتش از کاهش قیمت ارز جلوگیری کرد و در پناه سکوت و پشت گوش اندازی مجلسیان، بهای برخی قبوض خانگی را افزایش داد.
6- 6- تعلیق دوساله و بدون دستاورد فعالیت های هسته ای در زمان مدیریت وی اتفاق افتاد. سید حسین موسویان معاون روحانی، جاسوس از آب درآمد. اطلاعات مربوط به دانشمندان هسته ای با همکاری تیم وی در اختیار غرب قرار گرفت و منجر به ترور فرزندان ملت شد.
7- 7- روحانی کسی بود که با مک فارلین به مذاکره پرداخت. اتفاقی که داد حضرت امام (ره) را درآورد.
8- 8- روحانی در زمان دفاع مقدس، "مجمع عقلای مجلس" را ابداع کرد و مباحثی مانند ضرورت پایان جنگ را در آن مطرح ساخت که این مجمع به دستور قاطع حضرت امام منحل گردید.
9- 9- روحانی هم اکنون نیز سرسپرده قاتلین حضرت امام در جریان پذیرش زهرنامه 598 است.
10- 10- ....
شما بگوئید آیا می شود به ادعای چنین فردی – که حرف و عملش تفاوت داشته و به راحتی تعهداتش را دور می زند - مبنی بر داشتن اختیار کامل در مذاکرات بین المللی اعتماد کرد؟
فراموش نکنیم قدرت رسانه ای دنیا در دستان آمریکاست. رسانه های غرب با ادعای درخواست تهران برای برقراری تماس با اوباما این تفکر را تبلیغ کردند که تحریم ها بر ایران اثر گذاشته و هیچ کشوری نباید تصور کند که می تواند مستقل از آمریکا گامی به جلو بردارد. بماند که به اذعان تحلیل گران سیاسی، هیاهوی تبلیغاتی ارتباط تلفنی دو رئیس جمهور، فرصتی طلایی را برای به فراموشی سپردن شکست بزرگ آمریکا در جریان ادعای حمله نظامی به سوریه فراهم آورد.
