اقدامات و سخنان جلف و دشمن شاد کن علی مطهری و محمود صادقی مرا به آن جا رساند که بگویم اگر منافقین نتوانستند با ترور شهیدان مطهری و صادقی، نقصی را در روند انقلاب اسلامی ایجاد کنند؛ اما خلأ حضور سازنده پدرانی چون این دو شهید در تربیت فرزندشان توانست آسیب دلخواه منافقین را به بدنه انقلاب وارد آورد.
در صفحه 157و 158 کتاب خاطرات مرحوم آیت الله محمد فاضل استرآبادی که توسط انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده، می خوانیم:
"به نظر بنده ولایت مطلقه فقیه، الفبای فقه ماست و فقها هم این مطلب را قبول دارند. من معتقدم حتی کسانی که منکر ولایت فقیه هستند، به ولایت فقیه اعتقاد دارند. اگر فقیه ولایت ندارد، پس اجازه در امور حسبیه چیست؟ چرا بحث نیابت را مطرح می کنند؟ اگر مجتهد ولایت ندارد، پس چگونه در امور خمس و زکات و ... مردم دخل و تصرف می کند؟ اگر فقیه ولایت ندارد پس چگونه حکم جهاد، دفاع و ... می دهد؟ اینها نشان می دهد، ولایت من حیث لایحتسب است. به نظر من بسیاری از امور مربوط به مسلمین مانند خمس بر عهده ولایت فقیه است.
چند سال پیش در همایشی در تنکابن که راجع به خمس بود، عرض کردم که خمس مربوط به حکومت و اداره حکومت و کشور است. دلیل این حرف آن است که مراجع هیچ وقت نمی گویند که زکات را به ما بدهید. شخص آزاد است که خودش پرداخت کند. البته در مواردی که مشخص شده است. اما وقتی به مسأله خمس می رسند، می گویند باید به ما بدهی. معنای این مسأله آن است که مربوط به حاکم شرع است و حاکم از موضع حکومت و کشورداری اخذ می کند. بعد از این مطلب نتیجه گیری کردم که اکنون حاکم در نطام جمهوری اسلامی ایران، حضرت آیت الله خامنه ای است و دادن خمس به شخصی غیر از رهبر درست نیست.
نمایندگان دیگر مراجع که در آن جا حضور داشتند، اعتراض کردند اما من استدلال کردم و گفتم که مرجع تقلید خمس را می خواهد چه کند؟ مدیر است که به پول احتیاج دارد. کسی که مدیریت اجرایی دارد، به منابع مالی نیازمند است."
گفتنی است، مبنای فقهی مورد نطر مرحوم آیت الله فاضل، از سوی برخی علمای دیگر نیز بیان شده است. از جمله حضرات آیات یزدی و مومن با طرح مبسوط مبانی این دیدگاه فقهی بر لزوم کسب اجازه سایر فقها از حاکم اسلامی جهت تصرف در وجوهات مرتبط با خمس تأکید ورزیده اند.
همیشه نظرم این بود که افراد باید خدمتگزار بوده و رهبری را قبول داشته باشند؛ چه راست باشد و چه چپ.
این افراد باید حرف رهبر را بر دیدگاه های گروهی خود ترجیح بدهند. وقتی بین نظر آنها با رهبری تضاد ایجاد شد، نظر رهبری را ترجیح بدهند.
اگر رهبر گفت: ما خودی و غیر خودی داریم، نگویند نداریم. اگر رهبر گفت: دشمن داخلی داریم، نگویند نداریم. بنده کاری به چپ و راست ندارم و همیشه هم در این مسیر ثابت قدم بوده ام و تغییر موضع ندادم.
کتاب خاطرات آیت الله محمد فاضل استرآبادی، ص 336، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی
پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری در گزارش دیدار روز گذشته فرماندهان نیروی دریایی ارتش با ایشان نوشت:
"حضرت آیت الله خامنه‌ای با اشاره به قضایای مذاکرات هسته‌ای، افزودند: در این مذاکرات بحثهای فراوانی راجع به تحریمها شد اما اکنون در کنگره امریکا، مسئله تمدید تحریمها را مطرح می‌کنند و مدعی هستند که اینها، تحریم نیست، بلکه تمدید است!
رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: "شروع کردن یک تحریم" با "دوباره شروع کردن آن پس از پایان زمانش" فرقی نمی‌کند و این دومی نیز تحریم و نقض تعهدات قبلی از سوی طرف مقابل است.
ایشان بروز این مشکلات را ناشی از عجله در انجام کار خواندند و افزودند: وقتی عجله داریم که کار را زودتر تمام کنیم و به جایی برسانیم، از جزئیات غفلت می‌کنیم و گاهی غفلت از یک امر جزیی، موجب ایجاد رخنه و نقطه‌ی سلبی در آن کار می‌شود."
تصریح رهبر انقلاب در خطایی که مسئولان عالی کشور (دولت و مجلس) به خاطر عجله و شتاب بیهوده در تصویب قرارداد موسوم به برجام مرتکب شدند، شاه کلید فرمایشات دیروز ایشان است که نباید گذاشت در هیاهوی اخبار مربوط به دستگیری یک آقازاده لپ گلی شهرت طلب به حاشیه برود. تعبیر مقام معظم رهبری در خصوص شتابزدگی در تصویب برجام، تحلیلی عبرت آموز و البته رسواگر است که در تاریخ انقلاب اسلامی ماندگار خواهد شد.
آن موقع هم که آقا حاصل برجام را "تقریباً هیچ" تلقی کرد، تریبون های دولتی بعد از چند روز دوباره با وقاحت در طبل ادعای پوچ خود کوبیده و برجام را شاهکاری سیاسی قلمداد نمودند؛ این بار نیز مطمئن باشید اگر تعبیر و تحلیل آقا را به سطح جامعه نرسانده و پی در پی به رخ مسئولان نکشانیم باز هم با وقاحت در چشم ملت نگاه کرده و مدعی خواهند شد دستاوردهای برجام بی نهایت است؛ دستاوردهایی که البته فقط با قوه تخیّل حضرات کداخدا پرست، موجودیت پیدا می کند.
تجربه ثابت کرده عده ای با فراگیر شدن دیدگاه های رهبری در جامعه مخافلند و آن را در تضاد با منافع جناحی و اقتصادی خود می دانند. این بار لااقل به هوش باشیم.
یه وقتایی واقعاً می مونم من دارم بیشتر پیام می دم یا دکتر علی نجفی؟!
مرحوم آیت الله محمد فاضل استرآبادی، تولیت مدرسه فیضیه مازندران در صفحه 308 کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر گردیده با اشاره به واقعه ششم بهمن آمل، از اعتراض خود نسبت به عملکرد و نیز حمایت نخست وزیر وقت از گروهک منافقین خاطره ای را نقل می کند. آیت الله فاضل که در آن زمان به عنوان نخستین نماینده مردم شریف بابل در مجلس شورای اسلامی حضور داشت، در این خصوص می گوید:
"وقتی که ضد انقلاب به آمل و مردم آن حمله کرد، بنده در آن جا حاضر شدم و در مراسم های مختلفی که برگزار گردید، شرکت کردم؛ چه مراسم سوم شهدا، چه هفتم و چه چهلم.
به همین مناسبت از یکی از نمایندگان که نوبت نطق قبل از دستور او بود، حدود دو دقیقه وقت گرفتم و در این مدت اندک در مورد جریان آمل و در مذمت سازمان مجاهدین خلق و ضد انقلاب صحبت کردم. در همین نطق گفتم که با کمال تأسف و با فجایعی که این گروه ها می آفرینند، آقای بازرگان می گوید: اینها فرزندان من هستند. اینها ایرانی هستند و شناسنامه ایرانی دارند.
بعد از سخنرانی، آقای صباغیان نزد من آمد و گفت: حرف های شما درست نبود. چرا چنین صحبتی کردی؟
گفتم: چرا اعتراض نکنم آقای صباغیان؟! اولین دولت، دولت شما بود، اولین وزیر کشور هم شما بودید. اولین استانداری که برای مازندران در نظر گرفتید، مجاهدین خلقی بود. اولین فرمانداری هم که برای بابل در نظر گرفتید، یعنی آقای عالمیان، او هم مجاهدین خلقی بود، که الان هم فراری است. آن وقت می گویید ما اعتراض نکنیم؟
جوابی که داد این بود که در زمان انتصاب آنها من وزیر کشور نبودم.
در همان ایامی که بنده نماینده بودم، یک بار آقای بازرگان در ورزشگاه شهید شیرودی تهران که اتفاقاً نزدیک منزل ما بود، سخنرانی کرد. فکر می کنم به مناسبت چهاردهم اسفند بود. از مطالبی که در آن سخنرانی گفت این بود که من ایرانی ام، مسلمانم، مصدقی ام، یک بار بعد از سخنرانی در مجلس جلویش را گرفتم و گفتم چرا چنین حرفی زدی؟ گفت مگر چه عیبی داشت؟ گفتم آقای مصدق مرد. الان ما رهبر داریم. شما ایرانی هستید، قبول، مسلمان هستید قبول، با بودن انقلاب و امام شما می گویی من مصدقی ام. مصدق که الان چهره مردمی ندارد. گفت من یک هفته دیگر در اصفهان سخنرانی دارم. در آن جا حرفم و منظورم را توضیح می دهم."
در آستانه خاکسپاری پیکر مطهر این عالم انقلابی در وادی السلام نجف، از عموم خوانندگان ارجمند تمنای قرائت فاتحه برای علوّ درجات آن عزیز را دارم.
متن زیر، دلنوشته ای خاطره انگیز است که در جریان حوادث تلخ فتنه 88 و حمایت جانانه مرجع عالیقدر حضرت آیت الله نوری همدانی از نظام و رهبری انقلاب اسلامی توسط برادر بسیجی و جانباز عدالتخواه قمی، حاج داوود عباسی خطاب به ایشان منتشر و در سطح قم توزیع گردید. بازنشر این مطلب، انعکاسی از تاریخ حماسه و مظلومیت انقلاب بوده و نسل آینده را در شناخت عمارهای دوران یاری می رساند:
بسمه تعالی
امام علی علیه السلام: «الا و لا یحمل هذا العلم الا اهل البصر و الصبر»
سلام عمار، سلام آیت الله العظمی عمار (حسین) نوری همدانی. سلام بر تو که تا محک تجربه آمد به میان تو سیه روی نگشتی و غشی در تو نبود. در جریان فتنه اخیر بین تمام خواص علما شاید تنها تو بودی که تمام قد به دفاع از حریم ولایت و ولی (امام خامنه ای) برخاستی و یقیناً تنها تو بودی که در تمام سال هایی که امثال ما به یاد داریم مشتهای گره شده ات همراه طنین گرم صدایت به دفاع از نظام و ولایت بلند شد.
شیعه تنوری یعنی همین! سمعاً و طاعتاً، یعنی سرباز جان بر کف ولایت نه سرباز اما و اگر و شاید وقتی دگر!
برای تو مهم انجام وظیفه است. مهم نیست که بی بصیرتها بگویند: عالم دینی که نباید شعار بدهد! نباید شعار بسازد! (خامنه ای کوثر است دشمن او ابتر است) یا این که، عالم دینی نباید این گونه بی محابا خودش را خرج دیگران کند! بلکه عالم باید بنشیند گوشه ای و دفتر و دستک و پسر و خدم و رصد علمای دیگر و مصلحت و نهایتاً باید در مسیر باد سر بچرخاند!
اما تو عمار علی! شده ای جاده صاف کن حزب اللهی ها و چراغ راه شده ای و "تأخیر بیان از موضع حاجت بر ما روا نمی داری" و حق هم همین است، که عالم دینی باید در اول صف باشد نه حتی در صف اول! باید حق را فریاد بزند «ولو بلغ ما بلغ». دیگران هم باید از شما بیاموزند که انجام تکلیف را با مشورت های مصلحت اندیشانه ابن عباس های عاقل عاقبت اندیش مستقر در دفاتر به تأخیر نیندازند.
آیت الله عمار (حسین) نوری همدانی! ما دیگر برای شناختن عمار به تاریخ رجوع نمی کنیم، بلکه عطر عمار در خیابان های شهر علم و اجتهاد و بصیرت پراکنده است.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته. فرزندان روح الله
بابل، دارالمومنین است. این را از من نپرسید؛ خودتان سری به گروه های مجازی مرتبط با این شهرستان بزنید. ساعت ها از اعلام رحلت فقیه مبارز، آیت الله فاضل استرآبادی می گذرد. سکوتی سنگین در شبکه های مجازی مرتبط با این شهر حاکم شده است. فضای مجازی بابل هم چون فضای میدانی آن غرق در عزاست. سیل پیام های تعزیت از سوی اشخاص حقیقی و حقوقی با هر طرز فکر و مقام و منصبی در این فضا دست به دست می چرخد.
چپ یا راست، مسجدی یا غیرمسجدی، با حجاب یا بدحجاب، همه مردم خودشان را صاحب عزا می دانند؛ حتی آن هایی که نهایت آرمانشان رویای برگزاری کنسرت در این شهر است و می دانند که این عالم استوار، بزرگترین مخالف جریان اغواگر فرهنگی بود؛ نیز خود را سوگوار فراق این مرد الهی می دانند.
بابل دارالمومنین است حتی اگر میلیاردها تومان برای تغییر این واژه خرج کرده باشند، هیچ اتفاقی جز مرگ یک عالم دین نمی تواند شهر را چنین یکپارچه نماید. برای بهارنارنج نه اما برای مظاهر دین، تمام شهر به خروش می آید. این جا دارالمومنین است.
معدود کسانی که این روزها بعد از حادثه شهادت زوار حسینی، فضای مجازی شهر را عرصه عقده گشایی خود بر ضد نمادها و نهادهای دینی می دانستند در مقابل عظمت این وحدت و همرنگی و یکپارچگی، چاره ای جز سکوت و خموشی ممتد و خزیدن در لانه های عنکبوتی شان ندیده اند.
شهر ماتمکده مریدان علم و اجتهاد است. دیار مومنان، رنگ ملکوت به خود گرفته، تو گویی این جا در شهر علم و حماسه و ایمان، در آستانه شهادت نبی خدا، شعبه ای از مدینه نبوی را دایر ساخته اند. حرف دین که به میان می آید فطرت ها حیاتی دوباره یافته و قدم ها راه هدایت و رستگاری را می پیمایند.
بابل یک حسینیه است؛ نه فقط چند متر مربع از یک خیابانش، آن هم برای خودنمایی و عکس پراکنی. گستره این شهر، هیئت دلدادگان کوی عاشقی است.
آنانی که با جعل تاریخ، پیشینه جهاد مردم این دیار با بابیت و بهائیت و دیگر دشمنان دین را بر نمی تابند هم باور می کنند که نه فقط یک چهارراه که همه جای این شهر، شهر شهدا است.
میلیاردها تومان هم که خرج کنند و هزاران خدعه هم که به کار ببندند، ماهیت این شهر، ماهیتی دینی و گره خورده با تار و پود شریعت، باقی خواهد ماند. یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ. راست گفت خدای بزرگ و بلندمرتبه.
فقط اصولگراها نبودند که در راهپیمایی عظیم و تاریخی اربعین شرکت کردند. من دوستان خوب و متعهدی در بین اصلاح طلبان سراغ دارم که در همین اربعین، سر از پا ناشناخته به زیارت شاه شهیدان شتافتند. حماسه اربعین، مانور وحدت همه موحدان بود.
این که بعد از انفجار تروریستی اخیر در عراق و حادثه ای که برای تعدادی از زائران اباعبدالله پیش آمد و عده ای از عاشقان امام عشق را برای همیشه کربلایی ساخت، قند در دل بعضی منافقان تنیده در چنبره منتقدین سیاسی آب گردید را نباید به حساب برادران اصلاح طلب گذاشت.
ما ذوق مرگی دین ستیزان در واقعه تلخ اخیر را به پای دوستان اصلاح طلب خود نمی گذاریم، از دوستان اصلاح طلب خود نیز انتظار داریم تنفر قلبی خویش نسبت به مخالفان اسلامیت نظام را مخفی نگاه ندارند.
آن هایی که با دمشان گردو شکانده و شهادت عده ای از هموطنان بی دفاع را فرصتی مغتنم برای هجمه به مظاهر دین برشمردند خنجری زهرآگین تر از همپیمانان داعشی خود به دست گرفتند؛ اما به لطف امامی که زیارتش نیز بعد از قرن ها، چتر وحدت همه ادیان و فرق و نحله ها و دستجات دینی و سیاسی است کید شیاطین خفاش صفت با جدایی صفوف رسانه ای اصلاح طلبان از دشمنان اسلام و نظام اسلامی باطل خواهد شد. لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم
اول گمان کردم نوشته 15000 نفر، بعد که دقت کردم دیدم نه خیر، نوشته 1500 نفر!
دیروز در سایت خبرگزاری فارس خواندم که مسئولی تبلیغی در قم مصاحبه کرده و با افتخار اعلام داشته که به مناسبت ایام دهه آخر صفر، 1500 روحانی را برای تبلیغ دین به سراسر کشور اعزام کرده اند.
آمار طلاب و روحانیون قم بیش از صد هزار نفر است. تعداد مساجد و تکایای کشور هم کم نیست. روحانیونی را هم می شنام که آماده بودند تا برای تبلیغ این ایام به هر جای مورد نیاز اعزام بشوند. هیئت ها و مساجدی را هم می شناسم که نتوانستند سخنرانی را پیدا کنند. مشکل کار کجاست؟
دیشب مدیر کل اداره گاز استان مازندران در مصاحبه ای که به صورت مستقیم از سیمای ملی پخش می شد مدعی شد که گاز همه مشترکین استان وصل می باشد. مجری تعجب کرد و اطلاعات دریافتی از اهالی استان را در تناقض با ادعای آقای رئیس دانست؛ اما جناب مدیر کل بی آن که صدایش بلرزد، بی آن که صورتش سرخ شود، زل زد به چشم دوربین و باز هم ادعای خودش را تکرار کرد.
همان لحظه با بعضی از بستگان تماس گرفتم. ادعای رئیس دروغ بود. شبکه های مجازی هم واکنش شدید مردم مازندران نسبت به این خبر کذب را شاهد بود.
دروغ علنی یک مقام بلندپایه استانی در مکتبی که تخلف از مبانی شرع را ننگی نابخشودنی برای کارگزاران نظام دینی می داند، مایه شرمساری است.
آیت الله محمد فاضل استرآبادی، درّ گرانبهایی برای مردم استان مازندران و حوزه های علمیه است. این پیرمرد خوش رو و دوست داشتنی، شب گذشته در بیمارستان شهید بهشتی بابل بستری شد و ظاهراً به کما رفته و وضعیت جسمانی مطلوبی ندارد.
آیت الله فاضل، تولیت مدرسه فیضیه مازندران را برعهده دارد و شاگردان بسیاری را به عرصه علم و اخلاق تقدیم نموده است. آیت الله فاضل نخستین نماینده مردم شهرستان بابل در مجلس شورای اسلامی بود که حتی یک ریال نیز از حقوق و سایر مزایای نمایندگی بهره ای نبرد. وی در انتخابات دومین دوره مجلس شورای اسلامی شرکت نکرد و توان خود را مصروف تربیت طلاب جوان به عنوان آینده سازان جهان اسلام، ساخت.
ارتباط صمیمانه ایشان با توده های مردم همواره زبانزد همگان بوده و به عنوان خاطره ای زیبا در ذهن ها جای گرفته است. کتاب خاطرات این عالم مجاهد که یک فرزندش را نیز در راه دفاع از اسلام و ایران اسلامی تقدیم نموده، چندی پیش به همت مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر گردیده است.
از همه خوانندگان محترم اشک آتش، عاجزانه تقاضا دارم برای سلامت و شفای عاجل این عالم فرهیخته در این شب عزیز دست به دعا بردارند.
آیت الله موسوی اردبیلی از دنیا رفت. روحش شاد.
من به ایشان ارادت دارم و به روحشان درود و صلوات می فرستم؛ نه فقط از این جهت که یک مرجع تقلید بود؛
نه تنها از آن رو که ذریه ای از سلسله سادات بنی الزهراست؛
نه فقط به خاطر خدماتی که به انقلاب اسلامی داشت؛
احترام زائدالوصفی که برای این مرحوم قائلم از آن جهت است که به رغم دارا بودن اندیشه متفاوت سیاسی و برخورداری از جایگاهی که می توانست بعضی نگرش های متفاوتش را در صدر اخبار رسانه های جهان قرار بدهد، هیچ گاه اجازه سوءاستفاده را به دشمنان انقلاب و میهن اسلامی نداد.
آن هایی که فتنه فجیع 88 را به خاطر دارند خوب می دانند که قانون مداری و میهن پرستی و بیگانه ستیزی، هنر مردان بزرگ و خود ساخته است.
نجفی نماینده مردم بابل در مجلس شورای اسلامی، در توئیتر خود نسبت به مخالفت دادستانی مشهد با سخنرانی علی مطهری واکنش نشان داد.
خیلی از همشهری ها از این اقدام نامربوط تعجب کردند؛ اما حامیان وی تلاش نمودند تا اعتراض او را بهانه ای قرار دهند تا وی را از این پس "نماینده ملی" خطاب نمایند.
البته همه نمایندگان مجلس با توجه به نقشی که در تعیین قوانین کشور دارند نماینده ملی محسوب می شوند؛ اما نکته مهم این جاست که از نظر یک نماینده ملی، مشکلات اصلی مردم چیست و مهم ترین اولویت جامعه برای نشان دادن واکنش، چه می تواند باشد؟
گاه سطح بینش یک نماینده و میزان علقه واقعی او به مردم با همین اظهار نظرها به راحتی تشخیص داده می شود.
کارگر بودن و مستاجر بودن دردی از یک جنس است؛ یعنی انتظار برای آواره شدن.
... و نقل شده از مردی که گفت: من در مسجد جامع منصوری در بغداد نماز می خواندم که ناگاه مرد نابینایی را دیدم که جبّه ای کهنه در بر داشت که از کهنگی و اندراس روی آن رفته بود، همین قدر آستری از آن با قدری پنبه در آن مانده بود و می گفت: ایهاالناس، بر من تصدیق کنید، همانا من دیروز امیرالمومنین بودم و امروز از فقراء مسلمین می باشم.
پرسیدم که کیست این شخص؟ گفتند: قاهر بالله عباسی است!
و بس است از برای عاقل دانا همین یک قضیه در بی اعتباری دنیا، نعوذ بالله من نکبات الزمان.
شیخ عباس قمی، تتمة المنتهی ص341
