بر یزید دوران لعنت!

برای رفتن به شناسایی در نزدیکی مرز ترکیه قرار بود بروند پای هلی‌کوپتر؛ وقت اذان بود که رسیدند جلوی مقرشان؛ وضو گرفتند؛ صمد قدرتی، آقا مهدی باکری را فرستاد جلو و نمازش را به او اقتدا کرد؛ بعد از نماز راه افتادند که بروند محل هلیکوپترها.

توی راه، آقا مهدی با تسبیحش یک دور «مرگ بر آمریکا» گفت! بعد گفت: آقای مشکینی گفته ثواب «مرگ بر آمریکا» کمتر از نماز نیست…

کتاب یادگاران

نمی گذاریم دیگر آمریکا بر جهان حکومت کند

تصویر شهید در کنار حضرت امام

من در حالی که لحظه های آخر عمرم را می گذرانم به قدرت های جنایتکار اعلام می کنم دشمنان اسلام ما را از چه می ترسانند؟ از محاصره اقتصادی، یا اقدام نظامی یا کنفرانس های خائنانه یا قرار دادهای مظلوم کش یا مانورهای سیاسی که میلیاردها تومان از پول مستضعفین خرج آن می شد؟ این خیمه شب بازی ها برای چیست؟ اگر برای کشتن مسلمین است که امام قهرمان ما فرمودند: من سینه خود را آ ماده کرده ام برای سرنیزه های شما بیائید بکشید ما را ملّت ما بیدارتر می­شوند. جمله امام بزرگ خمینی کبیر از زبان همه مسلمین و مستضعفین در بند می آید آری اگر شما خونخوار هستید و احتیاج به خون مظلوم دارید ما شهادت را با آغوش باز می پذیریم.

جنگ ما برسر خاک نیست بر سر اموال نسیت، جنگ ما برای دفاع از اسلام است اسلام به ما اجازه نمی­دهد که ما بگذاریم هر کس هر غلطی که می خواهد بکند. ما نمی گذاریم دیگر آمریکا بر جهان حکومت کند. ما نخواهیم گذاشت شوروی بر جهان آقائی کند. ما نخواهیم گذاشت اسرائیل برسران مسلمین فرمانروائی کند، زیرا امام فرمود: اسرائیل باید از بین برود. اسرائیل می خواهد بر سران مسلمین فرمانروائی کند. تا یک محروم درجهان است، تا یک مظلوم زیر سلطه ابر جنایتکاران به سر می برد، تا یک مستضعف درچنگال مستکبرین به سر می برد، ما مبارزه و جنگ خواهیم کرد. جنگ ما تا زمانی ادامه دارد که پرچم جمهوری اسلامی بر سر تا سر جهان افراشته شود و شرّ ابرقدرتها و حکومت های مرتجع منطقه را از زمین کم کنیم.

[تا پرچم لا اله الاالله محمّد رسول الله بر جهان طنین نیفکند مبارزه هست وت ا مبارزه علیه مستکبرین هست ما هستیم ]. «امام خمینی »

شرق وغرب باید بداند ما با شهادتمان مظلو میّتمان را به جهان ثابت می کنیم، ما در مکتبی آموزش دیده ایم که استاد آن حسین ابن علی (ع) سالار شهیدان می باشد.. 

از پی آزادی نوع بشر تا روز حشر کاخ استبداد را از ریشه ویران می­کنیم تاستمگرپیشه­گان رادر جهان رسواکنیم

پرچم آزاد مردی را بپا خواهیم کرد پس بنای عدل را از نو بنا خواهیم کرد باندای حق جهان راپرصداخواهیم کرد

اگر امام حسین (ع) پیراهن ظلمت را به تن می کرد و با ابر قدرت زمان یزید کنار می آمد، امروز امام ما هم با آمریکا کنار می آمد. اگر امام حسین (ع) با مروان سازش می­کرد، امروز امام ما هم با اسرائیل سازش می کرد. اگر امام حسین (ع) شهادت را نمی پذیرفت امروز ملّت ما هم این طور به استقبال شهادت نمی رفت ما هر چه داریم از امام حسین (ع) داریم. خدایا در دنیا و آخرت یک لحظه ما را از امام حسین (ع) جدا مگردان.

فرازی از وصیت نامه شهید حسن محمودنژاد از شهدای والامقام شهر مقدس قم

این سنّت خوب را سر جای خودش انجام دهیم!

مقتل خوانی در بسیاری از شهرهای مذهبی کشور رسمی متداول است که بعد از نماز ظهر عاشورا برگزار می شود. سنت زیبا و تأثیرگذار مقتل خوانی ظهر عاشورا مدتی است که در شهرستان بابل نیز مرسوم شده و مورد استقبال عموم عاشقان اباعبدالله قرار می گیرد. دست باعث و بانی این امر خیر درد نکند.

برخی شواهد حاکی است که گاه این سنت حسنه، آسیبی را هم به دنبال داشته است. متأسفانه برخی مساجد و هیئات، آغاز مراسم مقتل خوانی را در اواسط صبح عاشورا قرار داده و رسماً باعث سلب توفیق دسته روی از عزاداران حسینی می شوند. این روند با کمال تأسف در سطح شهر بابل در حال رشد است و بعید نیست چند سال بعد در روز عاشورا شاهد خلوتی خیابان ها و سکوت و بی خبری شهر باشیم.

فراموش نکنیم که بست نشینی در مساجد و تشکیل مجلس برای عرض ارادت به ساحت اهل بیت علیهم السلام در همه مناسبات مذهبی در طول سال، مرسوم بوده و همیشه برقراراست. ویژگی منحصر به فرد عاشورا حضور شکوهمند مؤمنان در خیابان و اعلام عزا و نمایش آمادگی برای یاری حسین علیه السلام در افق نگاه جامعه است. برای همین است که فی المثل برخی علمای بزرگ به شدت تأکید دارند که در عزای مولای متقیان علیه السلام، حضرت زهرا سلام الله و شهادت امام صادق علیه السلام نیز مریدان اهل بیت با حضور در سطح خیابان ها به تعظیم شعائر الهی بپردازند.

جالب است برخی حضرات متولی هیئات در توجیه برنامه های مفصل خود در صبح عاشورا به این دلیل عجیب استناد می کنند که اگر مردم را رها کنند تا به دسته بروند ممکن است چشمشان به زنان نامحرم و بدحجاب در گوشه و کنار معابر بیفتد و مرتکب گناه شوند! جالب تر این که برخی از همین هیئات روز تاسوعا یا روزهای قبل تر در همان خیابان ها به دسته روی و عزاداری می پردازند! بگذریم از این سوال که دوستان اهل توجیه، روزهای دیگر سال را از چه خیابان و کوچه ای عبور می کنند؟!

روز عاشورا روز از خانه بیرون زدن است. از یاد نبریم که اسلام روی علنی بودن اعلام علقه به دین تأکید فراوان دارد. طبیعی است که قرائت عاشورایی دین از اولویت بیشتری در این خصوص برخوردار است. برخی طیف های ارزشی ما هم به جای آن که عرصه را به راحتی برای مروّجان نگرش سکولاری به دین و عاشورا و ... خالی بگذارند انشاءالله با بهره گیری از نمادها و شعائر حماسی، ابهت اسلام انقلابی را به رخ مدعیان اسلام پاستوریزه بکشانند.

وجه تمایز مسئولان قم با برخی مسئولان بابل

خواننده های پر و پا قرص اشک آتش به خوبی می دانند که این قلم هر جا احساس کرده نیاز است وارد میدان شده و تذکری را به برخی مسئولان کشوری یا شهری و استانی بدهد بی هیچ تعللی به وظیفه خود عمل کرده است. تیغ نقد این وبلاگ تا کنون علاوه بر مسئولان کلان کشوری بسیاری از مسئولان نهادها و سازمان ها در شهر مقدس قم را بی نصیب نگذاشته است. از مدیریت حوزه علمیه قم تا دادگاه ویژه روحانیت و استانداری و اطلاعات و انتظامی و سپاه و شهرداری و بنیادشهید و ... از گزند نقدهای آتشین این قلم مصون نبوده اند. به رغم آن که با کمک برخی دوستان، نقدهای مرتبط با هر نهاد به دست مسئول مربوطه می رسد اما برایم جالب است که شاید کمتر از ده درصد این انتقادها اعتراضی را از سوی دستگاه های ذی ربط به دنبال داشته است. از این منظر سعه صدر و ضریب تحمل مسئولان شهری و استانی قم – چه به نقدهای وارده ترتیب اثر بدهند و چه ندهند - قابل تقدیر است. باور کنید من حتی اگر چندی بعد مطلبی را در افشای رابطه فامیلی یک روحانی نما (کسی که بدون سابقه حوزوی و تنها با تحصیلات مرتبط با دام و طیور! به لباس روحانیت درآمده و به سرعت برق و باد پستی نان و آب دار هم در وزارتخانه ای پولساز به دست آورده) با یک مسئول نظارتی در قم منتشر کنم توبیخ و تنبیهی به دنبال نخواهد داشت. (انشاءالله)

اما اگر خدای ناکرده ناپرهیزی کرده و انتقادی از برخی مسئولان بابلی منتشر کنم؛ مواجب بگیران حضرات با تماس های مکررشان گوشی همراه مرا به مرز سوختن می رسانند. همین میزان که گاهی نقدی کوچک از یک مسئول بابلی منتشر می کنم متأسفانه در اغلب موارد شاهد اعتراض و تهدید و فضاسازی و ... هستم که در نوع خودش کم نظیر است. البته پاسخگویی و یا تکذیب یک خبر و نقد، حق هر مسئول یا مخاطبی است که محور و موضوع آن مطلب بوده و من نیز تاکنون در این باره ( نشر جوابیه ها) قصور نداشته ام؛ اما فشار و توهین و تهدید، راهکاری غیراصولی است که قطعاً درباره این وبلاگ اثربخش نخواهد بود.

حالا فرض کنید من بخواهم اطلاعاتی درباره پشت پرده تصادف عشقی! یک آقازاده مازندرانی منتشر کنم، یا این که بگویم سرنوشت خاوری فرضی مازندران به کجا رسیده و یا این که از کتاب خاطرات آیت الله فاضل استرابادی، چاپ شده توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی، مطلب مستندی را درباره عضویت یک مقام استانی در انجمن حجتیه ذکر کنم و ... به نظر شما آستانه تحمل برخی از همشهریان چقدر خواهد بود؟

گاهی شوخی و جدی به برخی رفقا که اصرار می کنند از قم به بابل رحل اقامت کنم می گویم من اگر یکسال در بابل بمانم به گمانم کارم به اعدام می کشد!

من از فتنه88 چند نکته را آموختم. یکی این که هر روز مانند عمر خود که ممکن است روز آخر باشد، انقلاب را در خطر بدانم و از این رو انشاءالله با قدرشناسی هر لحظه از حیات این نهضت الهی، اهل زد و بند و رعب و انزوا نخواهم بود. دیگر این که در دفاع از معروف با کسی تعارف و رودربایستی نداشته باشم و ارزش انقلاب را بیشتر از افراد و بستگانشان بدانم ....

امیدوارم آن دست از مسئولان کم ظرفیت که گمان می کنند چند خط نقد به معنای دشمنی است و لفظی جز چاکرم و مخلصم نباید به گوششان برسد این رویه غلط خود را اصلاح کنند.

برای آن "حمید مشتاقی"!

دوره نوجوانی که مشتری پر و پاقرص مسجد شده بودم بعضی از دوستان که سن و سالشان بیشتر بود وقتی فامیلی ام را می پرسیدند بلافاصله سوال می کردند: مهدی مشتاقی با شما نسبتی دارد؟ می گفتم نه، چون ما مشتاقی نیا هستیم و از نسل سادات؛ اما متوجه می شدم قبل از آن که اینها بخواهند جواب مرا بشنوند گوشه چشمشان رنگ شرارت گرفته و نیشخند روی لبشان خانه می کند! مدتی بعد فهمیدم مهدی مشتاقی انسان عزیز و ساده دلی از گلهای بهشتی است که با آن که سن و سال و هیکلی چشمگیر داشت نیازمند مراقبت اطرافیان بود. این بنده بی آزار خدا چند سالی است که به رحمت حق رفته است.

من هم مثل خیلی از اهالی اینترنت گاه از سر کنجکاوی اسم و فامیلی ام را در موتورهای جستجوگر بررسی می کنم. یک بار سرچ کردم "آقای مشتاقی نیا". از قضا دیدم بانوی محترمه ای نوشته: فلان شب خیلی خوش گذشت؛ با آقای مشتاقی نیا زدیم و رقصیدیم!!

با خواندن این عبارت، برق سه فاز مرا گرفت. خواستم بگویم زن حسابی چرا پرونده سازی می کنی؟ که یادم آمد در بستگان ما هم مثل خیلی از خانواده ها البته با چند کیلومتر فاصله، طیف های مختلف فکری و فرهنگی وجود دارند. والا من جز ایام طفولیت که چیزی از آن به خاطر ندارم، از بدو سن تمیز تا الان شاید فقط در دو حالت، ناخواسته مرتکب عمل شنیع مذکور شده باشم: یکی هنگام فشار گرانی و تلمبار شدن اقساط معوقه بوده و حالت دیگر مربوط می شود به معطلی طولانی در صفوف مستحکم و خلل ناپذیر سرویس های غیربهداشتی! (من که در جاده ها و اماکن عمومی سرویس بهداشتی ندیده ام.)

بگذریم. سی چهل روزی است که یک برادر بزگواری به نام حمید مشتاقی به مسئولیت اداره بهزیستی شهرستان بابل منصوب شده است. این مسئله هم بهانه ای شده تا دوباره رفقا سوژه ای را دست بگیرند و بیفتند به جان ناقابل این حقیر یعنی سید حمید مشتاقی نیا.

عیبی ندارد، آن قدری به دیگران جوالدوز زده ام که طاقت چند سوزن شیرین از طرف دوستان و البته شادی مختصرشان که برایم یک دینا می ارزد را داشته باشم. به این برادر بزرگوار یعنی حمید مشتاقی که تا کنون نه دیده و نه می شناسمش به خاطر قرار گرفتن در این مسئولیت حساس تبریک می گویم. برخلاف تصور این جهانی ما پست حساس فقط شامل مسئولیت های سیاسی و امنیتی نمی شود. هر کس در هر مسئولیتی از امور جامعه اسلامی که قرار دارد جایگاهی حساس را عهده دار شده است؛ به خصوص تصدی امری مانند بهزیستی که توفیق خدمت به آسیب پذیرترین اقشار جامعه را به همراه دارد.

خودم بارها آرزو کردم که اگر قرار است منصب و مسئولیتی را عهده دار شوم به جای پست های فرهنگی که مشغله ای سرکاری است و یا پست های سیاسی که آخر و عاقبت ندارد بتوانم در نهادهای خدماتی به خصوص یادگار ارزنده امام خمینی یعنی کمیته امداد حضور داشته باشم.

حاشیه های اسیدپاشی بر چهره انقلاب!

این روزها بحث اسیدپاشی بر چهره چندتن از بانوان اصفهانی، به محملی برای حمله ناجوانمردانه رسانه های ضدانقلاب با همدستی اذناب همسوی آنان در داخل کشور به جبهه اهل ایمان و مدافعان انقلاب اسلامی تبدیل شده است. بررسی این مسئله از ابعاد مختلف در بسیاری از رسانه های کشور صورت گرفته است. اشک آتش تلاش دارد تا زاویه نگاه خود را در این ماجرا دنبال نماید:

1- وقتی کلیپ لو رفته به اصطلاح آموزشی مربوط به استخراج یک لامپ در اتاق عمل، دست به دست چرخید و اذهان عمومی را به خود مشغول ساخت باید حدس می زدیم که این بار صدهزارمین توطئه تخریب چی های دشمن، امنیت ناموسی جامعه را هدف قرار گرفته است. دیری نپایید که ماجرای اسیدپاشی اصفهان به تیتر یک رسانه ها تبدیل شد. هر چه ضدانقلاب در داخل و خارج از کشور نفس می کشید پا به میدان گذاشت تا به وسع خود سهمی در این آتش افروزی روانی و تبلیغاتی داشته باشد. درد آن جاست که رسانه هایی با بهره گیری از بودجه بیت المال مسلمین و در سایه سکوت عجیب دستگاه قضا نیز این فضای ملتهب را ملتهب تر ساخته اند. هدف همه دایه های دلسوزتر از مادر فقط یک حرف بود: طرح احیای امر به معروف و نهی از منکر را تعطیل کنید! مؤمنین، سیبل همه این فضاسازی ها بودند. اتحاد جبهه کفر و نفاق، دو هدف را از این هیاهو دنبال کرد: یک- اثبات ظاهر خشن اسلام به جهانیان در راستای استراتژی "داعش نمایی" از هر اقدام اصولی و بنیادگرایانه که این طرح مدت هاست توسط ایالات متحده پیگیری می می شود. دو- اثبات ناتوانی حکومت اسلامی در انجام بدیهی ترین رسالت خود یعنی ایجاد امنیت عمومی به خصوص برای بانوان. به نظر می رسد با توجه به عقب نشینی بلندگوهای دینی از گرامیداشت هفته امر به معروف و نهی از منکر همزمان با آغاز ماه محرم، جبهه کفر و نفاق تا حدودی موفق به کسب نتیجه مورد نظر خود شده است.

2- هر آدمی با حداقل برخورداری از بضاعت فکری می تواند با جمع بندی برقراری اتحاد بین عناصر دشمن از شیرین عبادی و نرگس محمدی گرفته تا بیت مرموز شیرازی و از برخی رسانه های نان خور دولت جمهوری اسلامی تا دولت خبیث انگلیس که همزمان از شهروندان خود خواست به دلیل وجود ناامنی به ایران سفر نکنند به این نکته پی ببرد که حتماً توطئه ای پشت این ماجرا و هیاهو خوابیده است. در این خصوص با توجه به غربت رسانه های انقلاب به نظر می رسد روحانیون و صاحبان تریبون در سراسر کشور به خصوص نهادهای نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه ها باید نهایت اهتمام را برای روشنگری جامعه به کار ببندند.

3- چه کسی مجوز تجمعات مستمر به بهانه نفی اسیدپاشی اما در واقع در مخالفت با احکام صریح اسلام را در شهرهای تهران و اصفهان صادر کرد؟ جواب مشخص است؛ هیچکس. با این وصف باید پرسید چرا وقتی یک عده طلبه و بسیجی می خواهند تجمعی را برای دفاع از حریم عفاف برگزار کنند همه داخلی ها و خارجی ها برسرشان می ریزند که از کجا مجوز آورده اید؟ اما وقتی ضدانقلاب بر علیه ارزش ها به میدان می آید کسی زبان به شکوه باز نمی کند؟! بی رودربایستی باید گفت مخالفت امروز ضدانقلاب با حکم الهی امر به معروف تکرار مخالفت این طیف در سالهای نخست انقلاب با حکم الهی قصاص می باشد.

4- سال هاست که این کشور شاهد ظهور بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی است. ناامنی برای نوامیس مردم محدود به اسیدپاشی نیست. جالب آن که اخبار مربوط به ایجاد جراحت و یا حتی شهادت آمران به معروف و ناهیان از منکر هر از گاه در رسانه ها منتشر می شود. از متلک گویی خیابانی به بانوان و دختران رهگذر تا اسیدپاشی و آب پاشی به صورت آنان تنها از یک علت اجتماعی در دو دهه اخیر ریشه می گیرد. حذف بسیج و نیروهای باانگیزه مردمی از صحنه امنیت عمومی و مشغول داشتن آنها به امور سرکاری مانند واکسیناسیون و درخت کاری و تداخل مأموریتی با جمعیت هلال احمر و ...، تنها علت جسور شدن اراذل و بروز این مشکلات در سطح جامعه است. مسئولان محترم سیاسی و امنیتی و فرهنگی کشور بدانند تجربه ثابت کرده تا زمانی که رسالت حفظ امنیت مردم مانند سال های دهه شصت به پایگاه های بسیج واگذار نشود مزاحمت های خیابانی اوباش گستاخ و هرزه برای بانوان در اشکال مختلف آن تمامی نخواهد داشت.

5- این روزها خبرهای خوشی از تهران به گوش نمی رسد. پایتخت آبستن حوادث است. باید مراقب بود بازندگان عاشورای 88 با تجدید قوا و تنفس مصنوعی از طریق مجاری اعتدال درصدد تکرار جنایات خود برنیایند. امیدوارم چندی بعد مجبور نباشیم بر لزوم تشکیل سازمان مستقل اطلاعاتی بسیج تأکید کنیم.

مذاکره به سبک ابراهیم!

ابراهیم داشت جدی جدی! دردانه جوانش را برای قربانی به پیشگاه خدا آماده می کرد. شیطان باید آخرین دست و پاهایش را می زد. ابلیس در قامت انسان، نزد هاجر رفت و خواست عواطف مادری او را به خدمت درآورد. گفت: هاجر! می دانی شوهرت دارد با تو چه می کند؟ ابراهیم می خواهد نازدانه نوجوانت اسماعیل سیزده ساله ات را با دست خود به قربانگاه می برد؛ آخر به تو هم می گویند مادر؟! از چه روی ساکت نشسته ای و دم بر نمی آوری؟

جواب تاریخی هاجر یک جمله بود: من مطیع فرستاده خدا هستم.

شیطان انسان نما، ناامید از هاجر، سراغ ابراهیم رفت تا مذاکره ای مستقیم! با خود او داشته باشد. او می دانست ابراهیم مردی منطقی است و اهل استدلال. برای همین از در منطق و استدلال و ایجاد شبهه بر او وارد شد.

گفت: ابراهیم! تو رسول خدایی. می خواهی امر خدا را اطاعت کنی، بکن حرفی نیست؛ اما حواست هست که مردم تو را الگوی خود می دانند و ممکن است به تأسی از تو پسران جوانشان را به قربانگاه ببرند؟ آن وقت تو پای این خون ریزی ها خواهی ایستاد؟ وجدانت به درد نخواهد آمد ...؟

ابراهیم بی معطلی فقط یک پاسخ به او داد: رمی جمره. ابراهیم نشان داد که در مواجهه با شیطان، منطقی تر از سنگ، پاسخی وجود ندارد.

این ماجرا را تعریف کردم تا پیش دستی کرده باشم! برای آن که مباد روزی برسد که یکی با عمامه پیغمبر بیاید روی منبر و بگوید: ابراهیم با شیطان دور یک میز نشست و نسکافه خورد، قهقهه سر داد و به دور از چشم اهل منزل، چشمکی رد و بدل کرد!

خدا را چه دیدید؟ من خواستم پیش دستی کنم. فقط خواستم حریف را از الان خلع سلاح کرده باشم! والسلام.

اگر روحانی در کربلا بود!

فرض را بر این بگذاریم که خطبه ها و فرمایشات و پیام های روشنگر امام حسین علیه السلام خطاب به لشکر یزید "ابلاغ" نبوده و مصداقی از مذاکره محسوب می شود. بینی و بین الله، مذاکره هم مذاکره حسینی!

این جمله معروف امام عشق را درباره ماهیت یزید شنیده اید که فرمود: الا و ان الدعی ابن الدعی (هشدار که این زنازاده فرزند زنازاده) قد رکزنی بین اثنتین، بین السلة والذله، (مرا بین دو چیز قرار داده، بین شمشیر یا ذلت) و هیهات من الذله (این قسمت ترجمه نمی خواهد)!

حالا فرض کنید آقای رئیس جمهور که می گوید از امام حسین علیه السلام درس مذاکره را آموخته، توفیق داشت و در کربلا می بود و در جمع لشکریان عاشورا قرار می گرفت. اصلاً فرض را بر این بگذاریم که آقای روحانی می شد سخنگوی سپاه کربلا. به نظر شما ایشان که به رغم اذعان به دشمنی آمریکا، اوباما را فردی باهوش و مؤدب! توصیف کرده درباره یزید چگونه سخن می گفت؟

جناب حاج آقا وقتی می گوید از نهضت اباعبدالله درس مذاکره گرفته و با این جمله به نوعی می خواهد رویکرد مذاکراتی دولت خود را با ایالات متحده رنگ و بوی دینی بدهد، در واقع پذیرفته که آمریکا در شمار یزیدیان تاریخ به حساب می آید.

فرض کنید اگر روحانی قرار بود به عنوان سخنگوی جبهه امام حسین علیه السلام با نمایندگان یزید سخن گفته و این جمله را به کار ببرد: یزید را فردی باهوش و مؤدب می دانم! امروز من و شما چه قضاوتی را درباره نهضت عاشورا و سپاه اباعبدالله علیه السلام و ماهیت جنگ حق و باطل داشتیم؟!

آن روز نزدیک است

حس پرواز

سال 61 در عملیات محرم با شهید حسن محمودنژاد در گردان محمّد رسول الله (ص) تیپ17 علی ابن ابی طالب (ع) بودم.

وسط عملیات رو کرد به من و گفت: شیخ! تا به حال حمام رفته ای؟ گفتم: بله، چطور؟!

گفت: کیسه کشیده ای؟ گفتم: بله.

گفت: چه احساسی داشتی؟ گفتم: احساس سبکی!

گفت: من چنین احساسی دارم.

اندکی مکث کرد. دوباره گفت: شیخ! تا به حال حمام رفته ای؟ گفتم: بله، همین الان پرسیدی!

اعتنایی نکرد. گفت: آیا پس از شست و شو، بوی خوشی حس کرده ای؟ گفتم: بله.

گفت: من الان چنین حسی دارم.

باز مکث کرد و پرسید: شیخ! تا به حال حس کرده ای که می خواهی پروازکنی؟

نگران شدم. گفتم: نکند می خواهی پرواز کنی؟

گفت: بله من چنین حسی دارم.

طولی نکشید درست دو ساعت بعد از شروع مرحله چهارم عملیات محرم با رمز ( یا زینب س ) ترکشی به نخاع گردن او اصابت کرد. او را به عقب بردند و بعد از چند روز در بیمارستان آیت الله کاشانی اصفهان به درجه شهادت نایل شد.

حجه الاسلام زارعی یزدی  ( همرزم شهید )

یک خواهش از داعش!

وقتی داعشی ها در سایه خیانت فرماندهان ارتشی و انتظامی موصل موفق به تصرف این شهر شدند مغرورانه رجز خواندند که به زودی در مشهد و قم و ... نیز ناامنی هایی را دامن خواهند زد. از آن روز تا کنون مدت ها گذشت و تاریخ دوباره ثابت کرد که اذناب آمریکا هم مانند اربابشان هیچ غلطی نمی توانند بکنند. اگر یادتان باشد که هست داعشی ها قرار بود روز عید قربان به عربستان حمله کنند که معلوم شد این تهدید هم پوچ و توخالی بوده است.

اخیراً یک بابایی در یکی از تؤالت های عمومی اطراف حرم حضرت معصومه سلام الله علیها با استفاده از هنر کند و کاری و البته با خطی ناموزون در حمایت از داعش جمله ای را نوشت. اندکی بعد یک بابای دیگر – شاید هم خودش - از در همان تؤالت عکس گرفت و در فضای وایبر منتشر کرد که ای داد بیداد، داعش به قم رسیده است!

البته همواره یکی از رسانه های غیررسمی و منحصر به فرد در کشور ما در و دیوار دستشویی های عمومی بوده که از انواع دلنوشته های احساسی و عاشقانه تا شعائر سیاسی و حماسی را در خود جای داده است! همان طور که می دانید واژه مستراح به معنای محل استراحت و راحتی و ... است و شاید ریشه تراوش ذوق و احساس برخی افراد در چنین مکانی از همین موضوع نشأت می گیرد!

حک یک خط نوشته روی در یک تؤالت می تواند کار شیطنت آلود هر فرد ماجراجو و بازیگوشی باشد. چه این که اگر واقعاً دست داعش به قم برسد مطمئن باشید به ثبت یک خط یادگاری بسنده نمی کند.

نکته دیگری که در ردّ این ادعای کذب و بچه گانه باید گفت این است که داعشی ها از اساس خودشان را داعشی نمی خوانند و اصلاً از این واژه دل خوشی ندارند. آنها مدعی خلافت بر پهنه سرزمین های اسلامی هستند و نه مدیریت یک دولت در عراق و شام. از این رو این بابایی که خواسته فضایی را با استفاده از رسانه معتبری به نام در و دیوار توالت ایجاد کند حواسش نبوده که مراقب باشد مرتکب چنین اشتباه ناشیانه و فاحشی در کاربرد کلمه داعش نشود.

همه این حرف ها یک طرف، راقم این سطور اطلاع کامل دارد که نهادهای امنیتی قم از اشراف جامعی نسبت به اوضاع این شهر برخوردارند. چه این که حتی اگر دشمنی به نام داعش هم وجود نمی داشت بسیاری از شخصیت های برجسته ساکن در شهر مهم قم به اندازه کافی دارای دشمن و بدخواه هستند که اگر اشراف امنیتی نهادها نمی بود شما باید هر روز خبری را از یک واقعه تلخ در این شهر می شنیدید.

از سر شوخی به یکی از رفقایی که پیام حضور داعش در قم را دریافت کرده بود گفتم: اگر دستت به این داعشی ها می رسد بگو شما را به جان خلیفه تان هر جا را می زنید بزنید ولی دست از سر دستشویی های عمومی ما بردارید! چون ما ممکن است هر روز توفیق رفتن به حرم را نداشته باشیم ولی مطمئن باشید هر روز گذرمان به دستشویی های اطراف حرم می افتد!

حالا که بحث به طنز کشید بگذارید خاطره ای را هم برایتان تعریف کنم. محرم دو سال پیش بود. رسانه ها خبری را از وقوع یک عملیات انتحاری توسط عناصر وهابیت در جمع عزاداران حسینی چابهار منتشر کردند. رسانه های ضدانقلاب هم بر اساس رسالت خصمانه و منافقانه خود احتمال تکرار این نوع جنایات را در دیگر شهرهای کشور دامن زدند. من آن ایام در بابل بودم. شب رفته بودم به هیئت حسین زاده نوری در مسجد چهارسوق. درست موقعی که برق ها خاموش شد یک جوان خوش تیپ با شمایلی کاملاً امروزی در حالی که کوله ای بزرگ به پشت بسته بود آمد و کنار من ایستاد. یک لحظه تمامی اخبار مربوط به چابهار و فضاسازی رسانه های ضدانقلاب در ذهنم مرور شد. هم می خواستم جانب احتیاط را مراعات کنم و هم مانده بودم چگونه واکنش نشان بدهم که ضایع نشوم. خیلی آرام زدم روی کتف آن جوان. طفلک برگشت و با تعجب نگاهم کرد. آهسته گفتم: داداش قربون شکلت، تو رو خدا اگه بمب ممب داری برو این بغل، مسجد کاظمبیک جمعیتش خیلی بیشتره!

بنده خدا نگاه عاقل اندرسفیهی به من انداخت و رفت و من هم البته یک نفس راحت کشیدم.

رویکرد فقهی به نرم افزارهای اجتماعی (وایبر + واتس آپ)

این روزها بحث خروج از وایبر و واتس آپ و استفاده از نرم افزارهای جایگزین به بحثی داغ و پر جدل بین موافقان و مخالفان آن در محافل مختلف و به خصوص در فضای مجازی منجر شده است. به درخواست جمعی از طلاب و دانشجویان ارزشی، حجت الاسلام والمسلمین سید سجاد ایزدهی استاد درس خارج فقه سیاسی حوزه علمیه قم طی یادداشتی، لزوم خروج از شبکه هایی مانند واتس آپ یا عدم ضرورت آن را از منظر عقل و شرع مورد بررسی قرار داده است:

برخلاف جامعه قدیم که ارتباط انسان ها با هم به سختی صورت می پذیرفت و وسائل ارتباطی، محدود به رسانه های خاصّی مانند رابطه رو در رو، کتاب یا نامه بود، هر چه جامعه به سوی پیچیدگی پیش رفته و فناوری های جدید رویکرد جامعه را تغییر داده، وسائل ارتباطی نیز تغییر کرده و ابزارهایی جدید جایگزین فناوری های قبلی شده است. این موضوع موجب شده است که در عصر حاضر به خاطر گستردگی فضای ارتباطات جمعی، عملاً فضایی مجازی در مقابل فضای حقیقی جلوه گر بشود. این امر پس از اختراع رادیو، تلویزیون و سینما، مدیون ایجاد اینترنت و توسعه و تسریع فضای اطلاع رسانی است.

وسائل ارتباط جمعی مانند اینترنت از ابزارهای خاصّ گناه و معصیت محسوب نشده و از این روی، به مانند سایر ابزارهایی که دارای جهات مثبت و منفی هستند، مشمول حکم حرمت نیستند، بلکه به مانند ابزارهای مشترک، هرگاه در راستای امر حرام به کار گرفته شود حرام بوده و اگر در راستای امور مباح مورد استفاده قرار گیرد، حلال خواهند بود.

مانند چاقو که هم می توان از آن استفاده حلال کرده و هم در راستای حرام به گار گرفته شود. لذا استفاده از چاقو حرام نبوده و بستگی به گونه بهره برداری از آن دارد.

البته این سخن بدین معنا نیست که فضای مجازی، مکانی است که می توان در هر کجای آن به غرض مثبت گام نهاد. زیرا فضای مجازی (همان گونه که به حق این نام سزاوار آن است)، دارای محیطی نا آشناست و دزدها و راهزنان در آن، لباس دوست به تن کرده و نقش دلسوز مردم را بازی می کنند. این فضا که گرگ ها لباس میش به تن کرده و باورها و هویّت جامعه را نشانه می گیرند، دارای بازیگرانی است که عمدتاً هویّتی مجازی برای خود تعریف می کنند.

از این روی، ورود به برخی از مناطق این شهر بدون کلانتر، نگهبان و قاضی تنها برای کسانی مجاز است که توانایی دفاع از خود و هویّتشان را داشته و می توانند علاوه بر صیانت از هویّت و امنیّت خود و باورهایشان با ورود بیشتر، کیفی تر و موثّرتر در این فضا، باورهای اسلامی، مذهبی را تبیین کرده، گرگ از میش را شناسانده و شبهات وارده را پاسخ گو باشند.

اهمیّت و گستره فضای مجازی در عصر حاضر و امکان رسیدن سخن اهل بیت (ع) و تبلیغ دین و مذهب برای گستره وسیعی از مخاطبان که در سالیان دور امکان رساندن این آموزه ها برایشان میسّر نبود موجب شد بسیاری از سربازان و سرداران جنگ نرم، خود را به ابزارهای نوین ارتباط جمعی مسلّح کرده و با ارتقای اندوخته دانش و اطلاعات خویش، معارف شیعی، آرمان های امام خمینی و انقلاب اسلامی و سبک زندگی مبتنی بر اسلام ناب محمّدی را در فضای مجازی طرح و تبلیغ نمایند.

در اهمیّت فضای مجازی و ضرورت ورود به آن همین بس که از رهبر انقلاب اسلامی حضرت آیة الله خامنه ای این گونه نقل شده است که اگر من امروز رهبر نبودم، رئیس فضای مجازی می شدم.

امروزه نه تنها وسائل ارتباط جمعی به خانه های مردم و حریم امن زندگی شان وارد شده و از صمیمی ترین همنشین های آن ها محسوب می شود، بلکه همراه زندگی افراد گشته و در سفر و حضر، سکون و حرکت، بلکه خواب و بیداری آن ها را تنها نمی گذارد.

امروزه تلفن همراه به عنوان یکی از مصادیق فناوری جدید، جایگاه ممتاز و موثری در زندگی افراد یافته است.

تلفن همراه امروزه نه فقط وسیله ای برای تماس گرفتن با دیگران بلکه ساعت، تقویم، دوربین، آلبوم و ... بلکه کتابخانه ای سیّار محسوب می شود.

آنچه در سال های اخیر بر مجموعه کارکردهای تلفن همراه افزوده است، ورود آن به فضای شبکه های اجتماعی است که به مدد تولید نرم افزارهایی مانند واتس آپ، وایبر، پروگرام، تانگو، هایک، اینستاگرام و ... میسر شده است.

امروزه حجم بسیاری از اطلاعات در این شبکه های اجتماعی رد و بدل شده و دارندگان تلفن همراه خواسته یا ناخواسته در معرض این اطلاعات قرار می گیرند.

به مانند هر پدیده اجتماعی دیگر، این فناوری، فرصت ها و تهدیدهای بسیاری را فراروی خود می بیند. با توجّه به این که غرض از این نوشتار، بررسی تهدیدهای این پدیده اجتماعی است، لذا در آغاز بر برخی فرصت های به وجود آمده توسط این فضای اجتماعی تأکید کرده و در ادامه، تهدید های به کارگیری این نرم افزارها را مورد بحث قرار خواهیم داد.

برخی فرصت های پدید آمده به واسطه این نرم افزارهای شبکه اجتماعی عبارتند از:

1ـ تبلیغ دین اسلام و معارف آن برای کسانی که به سادگی دسترسی به آنان ممکن نیست.

2ـ پاسخ به شبهات در سطح وسیع و به سرعت فراگیری زیاد.

3ـ امکان مباحثات و همفکری علمی و فرهنگی برای افراد در مکان های دور به صورت همزمان.

4ـ ایجاد نمایشگاهی از تصاویر، فیلم و صوت برای آگاهی بخشی و تأثیرگذاری مناسب.

5ـ اطلاع رسانی سریع از مسائل جامعه و بصیرت افزایی در سطحی وسیع.

و ...

به موازات فرصت هایی که به واسطه این نرم افزارها در شبکه های اجتماعی به وجود آمده، تهدید هایی نیز از سوی این فضاهای اجتماعی ایجاد گردیده که موجب شده است بسیاری از فعّالان فرهنگی به فکر خروج از این شبکه ها بیفتند. البته برای تعیین تکلیف در این خصوص، استفتاء هایی نیز از دفتر رهبر انقلاب اسلامی و سایر مراجع عظام شده است.

برخی از تهدید هایی که در ورود به این شبکه های اجتماعی وجود دارد به اختصار از نظر می گذرد:

1ـ این شبکه های اجتماعی زیر نظر سازمان اطلاعاتی صهیونیست ها اداره می شود، لذا استفاده از این نرم افزارها در تلفن همراه موجب می شود اطلاعات زندگی ما (اعم از خصوصی و مسائل سیاسی اجتماعی جامعه) توسّط آن ها شنود یا دریافت شده و موجب سلطه اطلاعاتی دشمن نسبت به ما شود.

2ـ مالکان این شبکه ها به خاطر استفاده ما از آن ها، صاحب استفاده کلان اقتصادی شده و این امر ضمن این که به تقویت بنیان اقتصادی دشمن منجر می شود، می تواند به هزینه شدن این سودها در کشتار مسلمانان بیانجامد.

3ـ استفاده از این شبکه های اجتماعی با وجود فوائدی که بر آن ها مترتّب است، به خاطر عدم نظارت مناسب از سوی نهادهای ذی صلاح و امکان ارسال محتواهای نامناسب حتّی بدون رضایت گیرنده مستوجب اشاعه فحشاء و منکرات خواهد بود.

4ـ توسعه این شبکه ها و ارسال هر پیام به هر فردی که احتمالاً از تحلیل مناسب برخوردار نیست، می تواند به فضای شایعات و دروغ در محیط جامعه کمک کرده و ذهن مخاطبان عام را شبهه ناک و آلوده سازد.

و ...

در پاسخ به این اشکالات و این که آیا این تهدیدها موجب حکم به فعالیّت مضاعف یا خروج از شبکه های اجتماعی تلفن همراه خواهد بود باید گفت:

1- ورود به این شبکه ها به صورت وسیع برای همه افرادی که از اطلاعات کافی و قدرت تحلیل مناسب برخوردار نیستند، جایز نیست؛ زیرا به مانند کتب ضلال که خواندن آن تنها برای کسانی جایز است که قدرت پاسخ گویی و قصد پاسخ به شبهات در آن خصوص را دارند، ورود وسیع و بدون آگاهی کامل از این عرصه ها می تواند به مفاسد و نفوذ شبهات کمک کرده و به ارتکاب گناهانی ناخواسته یا خواسته از سوی مخاطب بیانجامد. لذا شایسته است توده مردم کم اطلاع یا بی اطلاع، گروه ها و ورودی های مطمئن اطلاعات را برگزیده و اصطلاحاً از وبگردی بدون برنامه و بی حساب، خودداری نمایند.

2- باید میان شبکه های اجتماعی مختلف (رایانه ای و موبایلی) تفاوت قائل شد؛ زیرا گرچه امروزه فضاهای اجتماعی و اینترنت در سیطره کارگردان های نظام سلطه بوده و آنان از این راه ایمیل ها، جی میل ها بلکه سایر اطلاعات خصوصی افراد را رصد و تحلیل کرده و از این طریق سلطه اطلاعاتی بر مسلمانان و جامعه اسلامی حاصل می نمایند، لکن در این خصوص می بایست میان اینترنت موجود در رایانه ها و تلفن های همراه تفاوت قائل شد. علت این است که گونه اطلاع یابی سرویس های جاسوسی از تلفن همراه، بسیار وسیع تر و مشتمل بر مباحث امنیتی تر و خصوصی تری است. از این روی است که نهادهای امنیّتی از کارگزاران و مسئولان نظام جمهوری اسلامی می خواهند که تلفن های همراه خود را به جلسات خصوصی و مهم اداری نبرند. بلکه از همین بابت است که جنبش مقاومت اسلامی حزب الله از سیستم ارتباطی مستقل و متفاوت در ارتباطات خود استفاده می کند؛ زیرا تلفن همراه، ولو به صورت خاموش، به خاطر اتّصال و استفاده از باطری از قابلیّت جاسوسی و ردیابی مکان شخص دارای تلفن برخوردار است.  

3- می بایست میان شبکه های اجتماعی مستند به نظام سلطه و شبکه های دیگر تمایز قائل شد. در حالی که برخی از نرم افزارهای شبکه اجتماعی (چنان که مشهور است، نرم افزارهای واتس آپ و وایبر) در اختیار نظام سلطه و صهیونیست ها قرار داشته و عملاً در راستای اهداف و منافع آنان قرار دارد، برخی نرم افزارها (مانند هایک و پروگرام) در کشورهای دیگر و به اغراض داخلی یا فراملّی آن کشورها تولید شده و در اختیار دیگران نیز قرار داده شده اند. طبیعتاً نباید گمان کرد که این کشورها به غرض دلسوزی و دیدگاه خیرخواهانه به تولید این نرم افزارها (که مستوجب هزینه های بسیار است) مبادرت ورزیده و منافعی برای خود در این کار تصویر نمی نمایند، لکن در صورتی که نرم افزارهای مشابه ملّی در این خصوص وجود نداشته باشد یا این که از قابلیّت مناسبی برخودار نباشد، می بایست در استفاده از نرم افزارهای خارجی، اولویّت گذاری کرد و در این خصوص سیاست های کلان نظام در عرصه داخلی و خارجی را مدّ نظر قرار داد. بدیهی است همچنان که ارتباط با کشورهای آمریکا و اسرائیل غاصب اولویّتی در سیاست خارجی و داخلی نظام اسلامی نداشته و ممنوع شمرده می شود طبیعتاً نرم افزارهایی که قابلیّت ارسال اطلاعات داخلی کشور به آن ها را فراهم می کنند نیز از اولویّت استفاده برخوردار نخواهند بود.  در این میان (از باب قاعده اولویّت داشتن بد، نسبت به بدتر) می توان از نرم افزارهای دیگر که به کشورهایی مانند روسیه یا هند متعلّق هستند استفاده کرد.

ممکن است گفته شود استناد شبکه هایی مانند واتس آپ و وایبر به نظام سلطه و صهیونیست ها، مشکوک است و سند جدّی در این خصوص وجود ندارد، لذا نباید دنبال توهّمات حرکت کرد و از این روی، نباید موج حرکتی که از سوی جوانان مذهبی در فضای واتس آپ و وایبر راه افتاده را تعطیل و یا دچار وقفه نمود.

در پاسخ به این ایراد باید گفت:

1- اسنادی در این خصوص وجود دارد که جای شک و شبهه ای را در استناد این شبکه ها به صهیونیست ها باقی نمی گذارد.

2- عقل سلیم حکم می کند انسان در صورت احتمال خطر نیز بر اساس رویکرد احتیاط حرکت کرده و به گونه ای رفتار نماید که کمترین خطر را متوجّه وی و جامعه سازد. بدیهی است گرچه ممکن است همین خطر برای استفاده از نرم افزارهای مشابه نیز وجود داشته باشد، لکن با عنایت به این که بنیان گذاران این نرم افزارها دشمن، محسوب نمی شوند، لذا استفاده از آنها از خطر کمتری برخوردار بوده و توجیه مناسب تری را دارا می باشد.

3- نرم افزارهای مورد استفاده در شبکه های اجتماعی که با هزینه بسیار تولید شده بلکه از سوی کمپانی های کلان، خرید و فروش می شوند، جدا از حیثیّت کسب اخبار و اطلاعات (جاسوسی) می بایست حیثیّت سود دهی نیز داشته باشند. از این روی، گویا به موازات استفاده ای که افراد از این نرم افزارها می نمایند، مبلغ متناسبی هم نصیب اداره کنندگان این شبکه های اجتماعی می شود، لذا به هر مقدار که افراد از این نرم افزارها استفاده کنند، سود بیشتری به صاحبان آن ها می رسد. بر این اساس، گرچه جوانان مسلمان، به غرض صحیح از این نرم افزارها که متعلّق به صهیونیست ها است استفاده نمایند، امّا با عنایت به این که این کار مستلزم سود دهی به دشمن صهیونیستی است و طبیعتاً این سودها نیز در راستای توسعه مقابله با اسلام و مسلمانان و قتل فلسطینیان به کار گرفته می شود، لذا استفاده جوانان مذهبی برای غلبه فرهنگی بر دشمن، موجب قدرت بیشتر دشمن برای غلبه بر جامعه اسلامی می شود. این امر در عمل، نقض غرض از به کار گیری این نرم افزارها خواهد بود. بدیهی است در صورتی که نرم افزار مشابه و قابل قبول در جامعه اسلامی تولید نشده باشد، مناسب است از نرم افزارهایی استفاده شود که سود حاصله از آن، در راستای توسعه رویکردهای ضدّ اسلامی و توطئه علیه اسلام به کارگرفته نشده و به تضعیف جامعه اسلامی در مقابل جامعه کفر و نظام سلطه منجر نشود. چنان که این قضیه در خرید کالاهای ساخته شده توسّط شرکت های صهیونیستی بلکه همه دشمنان اسلام نیز صادق است. زیرا هرچه خرید مسلمانان از کشورهای نظام سلطه بیشتر شود، سود آن ها بیشتر شده و این امر به سلطه مضاعف آنان بر سرزمین اسلامی و مسلمانان منجر خواهد شد.

4- ممکن است در توجیه استفاده از برخی از این نرم افزار ها این گونه گفته شود که امروزه یکی از راه های موثّر امر به معروف و نهی از منکر نسبت به بسیاری از افراد که در دسترس نیستند، همین شبکه های اجتماعی است بلکه در بسیاری از موارد، جز توسّط این نرم افزارها و شبکه ها نمی توان سخن حق و منطق انقلاب را به اطلاع دیگران رسانید، از این جهت فعالیّت در این شبکه ها هرچند مستلزم سود رسانی به دشمن باشد، لازم شمرده خواهد شد. به مانند این که فردی مجبور است برای نجات کسی از مرگ، از زمین غصبی بگذرد. طبیعی است گرچه ورود به زمین غصبی حرام است لکن برای نجات جان مؤمن، ورود به این زمین غصبی از باب مقدّمه واجب، واجب خواهد بود.

       در پاسخ به این اشکال باید گفت:

1- امری که مقدّمه واجب محسوب می شود تنها در صورتی واجب است که مقدّمه انحصاری رسیدن به مطلوب (واجب) باشد. بدین معنا که هرگاه این مقدّمه تنها راه رسیدن به واجب باشد، می توان آن را مرتکب شد. به مانند این که زمین غیر غصبی دیگری در کنار زمین غصبی قرار داشته باشد، طبیعتاً در این صورت نمی توان به غرض نجات مؤمن، پای در زمین غصبی (به عنوان امر حرام) گذارد.

بر این اساس، اگر نرم افزارهایی مانند وایبر و واتس آپ، تنها نرم افزارهای موجود در عرصه شبکه های اجتماعی تلفن همراه باشند، شاید بتوان استفاده از آن ها به غرض مقدّمه واجب، را توصیه کرد، امّا با عنایت به وجود نرم افزارهای دیگری که شبهه حرمت در استفاده از آن ها وجود ندارد، دیگر توجیهی برای استفاده از این نرم افزارها وجود نخواهد داشت.

2- ارتکاب حرام به غرض وصول به امر واجب در صورتی صحیح است که ارتکاب واجب از اولویّت بیشتری نسبت به امر حرام برخوردار بوده و از ممنوعات مطلق شارع برشمرده نشود. به مانند این که نمی توان برای نجات جان مؤمن (به عنوان یک واجب)، تن به ارتکاب أعمال خلاف عفّت (به عنوان عمل حرام) داد یا برای نجات جان مؤمن نمی توان امنیّت ملّی نظام سیاسی را به خطر انداخت. بر این اساس و با عنایت به این که استفاده از این شبکه های اجتماعی در تلفن های همراه که در دسترس همگان قرار داشته و قابلیّت جاسوسی از همه افراد و در همه زمان ها را دارند، می تواند زمینه سلطه اطلاعاتی دشمن بر سرزمین اسلامی و مسلمانان را موجب شود؛ طبیعتاً این امر بر اساس قاعده «نفی سبیل»  (به معنای نفی هر گونه سلطه کفّار بر مسلمانان) جایز نخواهد بود بلکه از سوی دیگر، امر توسعه اطلاعاتی دشمن می تواند موجبات خلل در نظام اسلامی را فراهم آورد که طبیعتاً بر اساس قاعده «حفظ نظام» نمی توان آن را ولو به عنوان مقدّمه لازم برای واجب، مورد پذیرش قرار داد. زیرا فرصت های حاصل از استفاده از این نرم افزارها به قدری از اولویّت برخوردار نیست که بتواند در مقابل قواعدی مانند: «نفی سبیل» و «حفظ نظام» مقاومت نمایند. طبیتعاً استفاده از نرم افزارهای غیر وابسته به صهیونیست ها و نظام سلطه چون مستلزم سلطه اطلاعاتی دشمنان اسلام نبوده و موجب خللی در نظام اسلامی نخواهد بود، در برابر مزایا و فوائدی که بر آن مترتّب می شود، مشتمل بر سطحی از مفاسد نیست که مستوجب منع از استفاده بوده و از این روی به کارگیری این نرم افزاها قابل توجیه خواهد بود.

«و السلام»

زمین خواری رسمی ممنوع!

یکی از مصادیق عجیب در وقوع زمین خواری، غصب زمین های موات یا اراضی حریم منابع طبیعی و ... توسط نهادهای رسمی کشور است. آنهایی که گذرشان به برخی سواحل زیبای خزر و یا کوهستان های خوش آب و هوا افتاده باشد این مسئله را بهتر درک می کنند. نهادهای محترم هم اسم این تعدی به حقوق عمومی را می گذارند ارائه خدمات به پرسنل و... جالب آن که برخی از این نهادها اراضی تصرف شده را بین کارکنان خودشان قسمت می کنند و به این طریق یک زمین خواری رسمی و به ظاهر قانونی را رقم می زنند.

نخستین بار که طلبه عدالتخواه سیرجانی به زندان افتاد نیز سر همین مسئله بود. او معترض بود که اگر دست اندازی مردم به زمین های اطراف شهرها خلاف قانون است تعرض نهادها به این زمین ها نیز کاری فراقانونی محسوب می شود.

مدتی پیش رئیس کمیسیون اصل نود مجلس از زمین خواری های گسترده سازمان اوقاف پرده برداشت. بعد از ایشان نیز چند نماینده محترم دیگر به این مسئله پرداختند که با یک جستجوی ساده در فضای مجازی قابل مشاهده است. پورمختار گفته بود: "اوقاف ادعای موقوفه بودن  زمین‌های منابع طبیعی را می‌کند و برخی از آن‌ها را اجاره داده و مجوز ساخت و ساز صادر کرده است. در حالی که اوقاف اجازه صدور مجوز ساخت و ساز را ندارد و تنها از نام ولایت سوء استفاده کرده است و نباید این اتفاقات روی بدهد."

نمی دانم به رغم طرح عمومی مسئله زمین خواری اوقاف نتیجه رسیدگی به آن به کجا رسیده است ولی امیدوارم شهامت برخورد با متخلفانی که در جایگاه قانونی و متصل به قدرت قرار داشته و به بهانه حمایت از کارکنان زیرمجموعه خود و بهبود وضعیت آنها حقوق عمومی ملت را چپاول می کنند بیش از پیش مشهود و محسوس شود؛ انشاءالله.

چه کسی این سخنرانی را در بابل لغو کرد؟! + تکذیبیه دفتر حجت الاسلام ناصری

یکی از اتفاقات منحصر به فرد در دولت مدعی آزادی اندیشه و تحمل منتقد، محدودیت امکان سخنرانی برای چهره های صاحب نظر منتسب به جریان حزب الله است. سعید زیباکلام، وحید یامین پور، حسن عباسی و وحید جلیلی از جمله این چهره ها هستند که مراسم سخنرانی شان در بعضی از شهرها با فشار مقامات محلی لغو گردید. ریاست دانشگاه علوم پزشکی بابل نیز چندی پیش با حضور حجت الاسلام رسایی نماینده مردم تهران در این دانشگاه مخالفت کرده بود.

اخیراً سایت خبری تحلیلی شلمچه نیوز گزارش داد که با فشارهای مقامات محلی استان مازندران برنامه  سخنرانی دکتر سید محمد حسینی در شب عید غدیر در روستای شریعت کلای منطقه لاله آباد بابل لغو شد و به جای ایشان حجت الاسلام ناصری نماینده بابل در مجلس به سخنرانی پرداخت.

البته این سایت خبر دقیقی از عامل اصلی لغو این سخنرانی نداشت و بر اساس شنیده های خود دفتر حجت الاسلام ناصری و یا معاونت سیاسی امنیتی استانداری را یکی از عوامل لغو سخنرانی مذکور دانست.

امید است هر چه زودتر شاهد انتشار تکذیب یا توضیح دو عامل احتمالی ذکر شده پیرامون این خبر باشیم.

ذکر این نکته ضروری است که چه معاونت استاندار باعث لغو این سخنرانی شده باشد و چه شخص آقای ناصری فرق چندانی نمی کند؛ چه این که هر  دو مقام مذکور از جهت گیری واحدی برخوردار بوده و در یک راستای سیاسی و فکری در حرکتند.

حجت الاسلام ناصری عزیز و بزرگوار ما اگر مصلحت بداند مشاور علی لاریجانی می شود و اگر مصلحت را به گونه دیگری دید به محمود احمدی نژاد نزدیک شده و نخستین سفیری می شود که بی هیچ سابقه دپلماتیک به نمایندگی جمهوری اسلامی منصوب می گردد. ایشان البته پیش از این هم بی هیچ زمینه تخصصی به عضویت کمیسیون صنایع مجلس درآمده بود. حجت الاسلام ناصری اگر مصلحت بداند اسمش را در لیست نامزدهای جبهه پایداری جا می دهد و دوباره اگر مصلحت بداند به کاندیدای این جبهه برای تصدی کرسی ریاست مجلس رأی نمی دهد. ناصری عزیز ما اگر مصلحت بداند به حسن خمینی می چسبد و عکس می گیرد. او اگر صلاح بداند پشت بچه های حزب اللهی را در مناصب اداری خالی می گذارد. آقای ناصری در جمع مردم شهر خود به نقد رویکردهای دولت می پردازد اما در مجلس صدایی از او شنیده نمی شود ...

سید محمد حسینی یکی از بی حاشیه ترین وزاری دولت دهم بود که نه در زمان تصدی وزارت ارشاد و نه پس از آن به رویارویی با جناح ها و تقابل سیاسی با جریان های موجود نپرداخت. جایگاه فرهنگی و شخصیت فکری او باعث شد که در یکسال اخیر در بسیاری از محافل همواره از او به عنوان یکی از گزینه های اصلی تصدی ریاست سازمان صدا و سیما نام برده شود. ممانعت از سخنرانی چنین شخص معتدل و بی حاشیه ای توسط استانداری مازندران یعنی عوامل دولتی که به اذعان سخنگویش در تمام این ایام به فکر رفع حصر مهره های سرسپرده و منافق فتنه بوده و از میدان دادن به چهره های افراطی جریان فتنه به خصوص در مناصب دانشگاهی ابایی نداشته است سندی ماندگار در اثبات میزان صداقت دولت مدعی راستگویی و اعتدال و میانه روی! خواهد بود.

ماجرای لغو سخنرانی وزیر احمدی نژاد در جشن عید غدیر لاله آباد بابل

مدیریت محترم سایت شلمچه نیوز و اشک آتش 2

با سلام احتراماً با عنایت به درج خبر ماجرای  لغو سخنرانی وزیر سابق دکتر احمدی نژاد در جشن غدیر بخش لاله آباد در روز پنجشنبه مورخ 24 مهر 1393 با کد خبر 30929 در سایت شلمچه نیوز و اشک آتش 2 نقل از آن مدیریت در خبر مبنی بر اینکه از طرف دفتر حجت الاسلام ناصری نماینده محترم مردم شریف شهرستان بابل در مجلس شورای اسلامی به مسئولین مراسم اطلاع رسانی شده که این سخنرانی نباید انجام شود و جملات دیگر ، به اطلاع کلیه همشهریان ، بازدیدکنندگان محترم سایت شلمچه نیوز و اشک آتش 2 و شما  می رساند دفتر ارتباط مردمی حجت الاسلام ناصری ضمن احترام وافر به شخصیت برجسته کشوری جناب آقای دکتر حسینی ، هیچگونه تماس یا اقدامی مبنی بر لغو سخنرانی ایشان نداشته است و موضوع به شدت تکذیب می شود و حضور حجت الاسلام ناصری به عنوان سخنران در مراسم غدیر در بخش لاله آباد با دعوت رسمی امام جمعه بخش جناب حجت الاسلام بابایی صورت گرفته است که حاج آقا ناصری هم بنا به کسوت روحانیت و نمایندگی در این مراسم شرکت کرده و از ماجرای حضور جناب آقای دکتر حسینی که شما مطرح نمودید کاملاً بی اطلاع بوده اند.

علی ایحال مراتب جهت درج این تکذبیه در سایت ارسال می شود.

دفتر ارتباط مردمی حجت الاسلام ناصری 

اسرار حق و مُهر دهان!

مدرسه قدیم روحیه واقع در چهارراه شهدای بابل، که هم اکنون به محلی برای فعالیت های فرهنگی جمعی از دانشجویان و طلاب تبدیل شده، در زمان تحصیل ما حدود شصت طلبه داشت. وسط حیاط باغچه ای بود که بخشی از فضا را اشغال می کرد. یعنی اگر قرار بود هر شصت نفر در یک زمان در حیاط قدم بزنند قطعاً دچار مشکل می شدند.

حجره یک مدرسه روحیه قدیم، آن موقع دارای مطبخ بود و فضای حجره از موقعیت امروز آن جای کمتری داشت. در همان جای اندک هفت یا هشت نفر حضور داشتیم. یادم است موقع خواب از یک طرف باید مراقب بودم که شست پای محسن علیجانزاده توی چشمم نرود و از سوی دیگر باید صدای اگزوز تراکتوری که به جای بینی در صورت سید محسن احمدی قرار گرفته بود را بیخ گوش خودم تحمل می کردم.

گاه به رفقای دانشجوی پزشکی بابل که محل تحصیلشان در قصر شاه است به کنایه می گفتم انقلاب را طلبه ها به سرانجام رساندند اما کاخ شاه رسید به دانشجوها!

من و دوستانم وقتی برای ادامه تحصیل به قم منتقل شدیم تا مدت ها حجره و خوابگاهی نداشتیم. همه حجره ها پر شده بود. شاید کسی باور نکند که ما شب هایی را روی چمن های اطراف حرم به صبح می رساندیم و گاه با سر و صدای مأمور فضای سبز شهرداری مجبور به تغییر مکان می شدیم.

این عکس را که می بینید از کیفیت خوبی برخوردار نیست. اما با همین کیفیت نامطلوب هم می توان استاد بزرگواری را دید که به دلیل ازدحام شاگردانش مجبور است ورودی کلاس صندلی بگذارد و درس بدهد تا صدایش را هم طلبه های داخل کلاس بشنوند و هم آنهایی که بیرون از کلاس در مسیر تردد سایر طلاب نشسته اند. این جا مدرسه خان (بروجردی) مقابل حرم کریمه اهل بیت سلام الله علیهاست. آن موقع که قم پنج هزار طلبه داشت همین فیضیه و خان و مدرسه گلپایگانی در اطراف حرم مدرس طلاب بود. امروز هم که پنجاه هزار نفر باید در قم تحصیل کنند باز هم همان سه مدرسه به محل تدریس و تحصیل طلاب اختصاص دارد.

باور کنید هیچ دانشگاهی در کشور پیدا نمی شود که دانشجویانش این چنین با کمبود فضای تحصیل مواجه باشند.

البته طلاب و فضلای گرانقدر حوزه به حکم مناعت طبع، اهل اعتراض و گله و شکوه از کمبودهای مادی نیستند و بی هیچ ادعا و توقعی با همه کاستی ها به انجام رسالت علمی و فرهنگی خود ادامه می دهند؛ اما واقعاً در این بین دولت ها که هر بار توپ کم کاری های خود در عرصه فرهنگ را به زمین حوزه شوت می کنند چه قدم مؤثر و ماندگاری را برای حوزه های علمیه برداشته اند؟! شأن حوزه و روحانیت فراتر از آن است که برای اثبات این سخن خود بخواهم دلایل و شواهد دیگری را در فضای عمومی طرح کنم، اما آیا لااقل دولت هایی که رؤسای آن روحانی بوده اند واقعاً با این نواقص و کمبودهای باورنکردنی آشنا نیستند؟!

برخی مسئولان حاضر، مشمولان غایبند!

فرار از خدمت مقدس سربازی فقط مختص برخی بازیکنان فوتبال نیست، گاه برخی مسئولان که به تناسب میز و فیش حقوقی شان مشمول رسالت خدمت رسانی هستند از زیر بار مسئولیت فرار کرده و از خدمت مقدس به مردم و سربازی نظام و انقلاب اسلامی سرباز می زنند.

یکی از جلوه های محرز کم کاری مسئولان فرهنگی، عرصه ثبت و نشر آثار دفاع مقدس است. البته طبق معمول، جور کم کاری و اهمال مسئولان را در این عرصه نیز مردم به دوش می کشند.

بعد از فروپاشی امپراطوری جماهیر شوروی و در زمان ریاست جمهوری یلتسین، هدایت الله بهبودی و مرتضی سرهنگی از نویسندگان برجسته عرصه دفاع مقدس از طرف دفتر ادبیات مقاومت حوزه هنری سفری به روسیه داشتند و ماحصل آن را در قالب کتابی منتشر کردند. یکی از نکات جالب این کتاب تشریح موزه بزرگ جنگ در مسکو بود. در سفرنامه روسیه توضیح داده شد که معروفترین موزه جنگ جهان متشکل از آثار به جا مانده از رزمندگان روسی مانند تکه های لباس سربازان، کلاه خود، قمقمه، تصاویر، دست نوشته ها و ... است (یادگارهایی که شاید در اتاق بسیاری از پایگاه های بسیج ما در حال پوسیدن است) که با نورپردازی و چینشی مناسب به نمایش درآمده و شهرتی جهانی را به خود اختصاص داده است. به عبارت دیگر، تشکیل موزه های شهری دفاع مقدس در کشور ما هیچ مشکل و کمبود محتوایی و نرم افزاری ندارد.

حمید داودآبادی، نویسنده قطور آثار دفاع مقدس نیز حرف جالبی داشت که می گفت: نسل های بعد از ما هم می توانند در رثای شهدا و مدافعان میهن شعر بگویند و رمان بنویسند – البته نه این که سرودن شعر و رمان نویسی در این زمان بی فایده باشد – اما یک کار است که فقط نسل ما می تواند انجام دهد و به هیچ وجه از عهده آیندگان ساخته نیست و آن هم ثبت و ضبط آثار و خاطرات مربوط به دفاع مقدس است. چند سالی فرصت داریم که به این وظیفه تاریخی خود عمل کنیم وگرنه جز شماتت آیندگان، محصولی در قبال کوتاهی خود درو نخواهیم کرد.

بی تعارف تجربه همکاری با مراکز مرتبط با دفاع مقدس ثابت کرده که نسبت خروجی های فرهنگی این مراکز با هزینه ها و امکاناتی که در اختیار دارند قابل مقایسه نیست. این بار نیز گروه های خودجوش مردمی در گوشه و کنار کشور با درک ضرورت ها و ضعف های موجود، یک تنه و با تکیه بر داشته های اندک خود پای در حیطه ثبت و نشر آثار دفاع مقدس گذاشته و خلأ حاصل از قصور و تقصیر دیگران را بی هیچ ادعایی جبران می کنند. بسیاری از کتاب هایی که هم اکنون در قفسه آثار مرتبط با دفاع مقدس یه چشم می خورد محصول خون دل خوردن جوان های پاک و با انگیزه است.

درباره تشکیل گنجینه های خانگی آثار دفاع مقدس نیز خبرهای خوبی به گوش می رسد. مادر شهید سید علی دوامی، بخشی از خانه خود در ساری را به تشکیل موزه ای از آثار ارزشمند جگرگوشه خویش اختصاص داده است.

قبل از ماه مبارک بود که دکتر مصطفی مولایی از فرزندان شهدای قائمشهر تماس گرفت و اطلاع داد که بچه های با همت روستای قراخیل در حال راه اندازی گنجینه ای از آثار شهدای سرافراز این خطه لاله گون هستند. از او قول گرفتم که مرا نیز به پابوسی ضریح یادگارهای جهاد و شهادت میهمان کند.

سید اسماعیل سیدحسین پور که او نیز در شمار فرزندان با افتخار شهداست و سابقه تحصیل در حوزه و دانشگاه او را از تکاپوی بی وقفه در عرصه فرهنگی ایثار و شهادت باز نداشته، در اقدامی مستقل و خودجوش موفق به جمع آوری بسیاری از آثار و خاطرات شهدای بابل گردیده و چند اتاق از منزل مسکونی خود را به میزبانی از زائران گنجینه نور اختصاص داده است.  این سید هنرمند و خوش ذوق با همکاری دوستان خود تا کنون بیش از ششصدهزار سند در قالب تصویر و صوت را در این خصوص گردآوری کرده است.

تجربه همکاری چندساله با مراکز فرهنگی مرتبط با حوزه دفاع مقدس ما را از این که شاهد عملکردی چشم گیر و ماندگار از آنان باشیم ناامید ساخته است. اما به نظر می رسد شوراهای شهر و شهرداری ها لااقل می توانند در راستای وظایف فرهنگی خود قدمی در راستای تشکیل موزه های شهری دفاع مقدس بردارند. دست کم حسین آقای منصف این پیشنهاد را پیش از این پذیرفته بود که تلاش کند تا فضایی از موزه شهرستان بابل را به نمایش دائمی آثار رزمندگان این شهرستان اختصاص دهد. کافی است یک شورای شهر یا شهرداری این ابتکار تاریخی را رقم بزند تا به عنوان الگویی ارزنده برای همه همکاران خود در سایر نقاط کشور، موجی عظیم و عزمی ملی را برای حفظ و ثبت گنجینه های ناتمام آثار دفاع مقدس پدید آورد.

تصاویری از موزه خانگی دفاع مقدس در منزل مسکونی فرزند شهید سیدحسین پور:

طلبگی با معجونی از سنت و مدرنیته!

چند روزی می شد که صبح ها سر ساعت هشت وقتی از کلاس بیرون می آمدم او را می دیدم که با ظاهری متمایز از همه طلابی که تا کنون دیده ام کنار باغچه مدرسه فیضیه می نشیند و کیک و کلوچه ای می خورد.

نوع پوشش و شمایلش واقعاً برای من عجیب بود و البته آب هویچی که هر روز صبح نوش جان می کرد! از طرفی دشداشه که یکی از سنتی ترین لباس های صنف روحانیت است را بر تن داشت و از طرفی نوع آرایش موهایش شباهتی به وضع ظاهری طلاب نداشت.

آخرش یک روز صبح رفتم کنارش و از او اجازه خواستم تا عکسی بگیرم. خیلی ساده و صمیمی از درخواست من استقبال کرد. تصور اولیه ام این گونه نبود. با تعجب برایش توضیح دادم که می خواهم این تصویر را در وبلاگ منتشر کنم. فقط لبخند زد.

برای روشن تر شدن موضوع گفتم: خاصیت وبلاگ من این است که هر چه نهاد نظارتی از مازندران تا قم وجود دارد – حتی پلیس راه جاجرود – مطالب آن را با ذره بین مطالعه می کنند ...

واقعاً فکر می کردم با این توضیحات دچار تردید شده و از عکس برداری من ممانعت کند؛ اما باز هم با رویی گشاده و با خونسردی آماده شد تا تصویرش را ثبت کنم.

بعد از این که عکسش را گرفتم با کنجکاوی پرسیدم که اهل کدام شهر است؟ پاسخی داد که چرایی خونسردی و البته ناآشنایی او با آداب و رسوم حوزه را متوجه شدم. او طلبه ای اهل آمریکا بود که یکی دو سالی به ایران آمده و تازه توانسته بود به زبان فارسی مسلط شود. برایش آرزوی موفقیت کردم و رفتم.

مبلّغان غدیر به این دو نکته توجه کنند!

آیت الله توکل چهارشنبه گذشته در پایان درس خارج فقه، دو توصیه تبلیغی را برای روحانیون در مراسم مربوط به جشن های عید سعید غدیر بیان نمود.

این استاد برجسته حوزه اظهار داشت: حفظ اتحاد بین مذاهب اسلامی به منظور پیشگیری از رخنه و فتنه جویی دشمنان امری بایسته وضروری است. رعایت این مهم مستلزم اجتناب از هر نوع اهانت به بزرگان اهل سنت می باشد.

در عین ضرورت پرهیز از وهن برادران اهل سنت بیان مستدل واقعه تاریخی غدیر و دیگر حقایق اسلامی نیز باید مورد نظر قرار داشته باشد. به عبارت دیگر نه به بهانه اثبات حقانیت اهل بیت باید به اهل سنت اهانت کرد و نه به بهانه حفظ وحدت باید از بیان ادله مربوط به تاریخ اسلام غفلت نمود.

آیت الله توکل با ذکر مثالی به توضیح پیرامون این توصیه پرداخت:

فرض کنید قرار است در خصوص عایشه اظهار نظر کنید. بگوئید عایشه از این بابت که همسر پیامبر اکرم (ص) بود فردی قابل احترام محسوب می شود. طبق فتاوای بسیاری از بزرگان شیعه کسی حق وهن به ایشان را ندارد. اما یک پرسش درباره او وجود دارد که باید پاسخ داده شود. طبق حدیثی از رسول خدا(ص) که در بسیاری از منابع اهل سنت نیز ذکر گردیده، هر کس امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است: من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة.

سؤال این جاست:  وقتی جمل بر پا شد و عایشه به تقابل با علی علیه السلام ( خلیفه چهارم اهل سنت) پرداخت  امام زمانی که در آن وقت به او ایمان داشت چه کسی بود؟! سه خلیفه قبلی که در قید حیات نبودند. علی علیه السلام هم که مورد قبول ایشان نبود. با این وصف عایشه یا صحابه ای چون طلحه و زبیر چه کسی را در آن هنگام خلیفه می دانستند؟ چرا اهل سنت نام چهارمین خلیفه مقبول عایشه را ندانسته یا مورد تأیید نمی دانند؟ تاریخ در این باره عاری از پاسخ است.

خط و نشان برای پرچم ایران!

به آرم الله این پرچم دقت کنید. کمی با آرم پرچم اصلی جمهوری اسلامی تفاوت دارد.

حجت الاسلام سید امیر سخاوتیان همان روزهای نخستی که مراسم توزیع مدال برای قهرمانان ایرانی در اینچئون برگزار شد تماس گرفت و تأکید داشت پرچمی که موقع اهدای مدال به اهتزاز درمی آید با پرچم اصلی که بر دوش قهرمانان ایرانی است متفاوت است. همان وقت رفتم توی نخ این قضیه اما جالب بود که اغلب دوربین ها از نشان دادن پرچم به اهتزاز درآمده ایران طفره می رفتند! بعد از چند روز پرچم اصلی هم بالاخره بالا رفت و به نمایش درآمد.

یک تحقیق مختصر نشان می دهد سال ها پیش عده ای تلاش داشتند تا آرم الله روی پرچم جمهوری اسلامی را با اندکی تغییر به شکلی شبیه عقاب نشسته درآورده و نمادی از آرزوی خود در ایجاد نزدیکی بین ایران و آمریکا را ترسیم کنند. این جماعت البته در بدنه نظام جایگاهی نداشتند و اقدام مرموزشان به جایی نرسید؛ اما بررسی ها نشان می دهد دولت کره جنوبی علاقمند است که در چند سال اخیر هر از گاه آن پرچم تحریف شده را به جای پرچم اصلی جمهوری اسلامی ایران به اهتزاز درآورد. در حال حاضر یکی دو سایت غیر معروف به ابعادی از این اتفاق پرداخته اند.

طبیعتاً هر نوع قصور احتمالی در چنین وقایعی برعهده وزارت امور خارجه و نمایندگی های سیاسی جمهوری اسلامی در کشورهای ذی ربط می باشد.

شاهکاری از روحانی عدالتخواه سیرجانی

به گزارش خبرگزاری تسنیم، ستاد مردمی آزادسازی قدس شریف که به همت جمعی از طلاب و فضلای حوزه علمیه راه‌اندازی شده، با صدور بیانیه‌ای اعلام موجودیت کرد. متن بیانیه اعلام موجودیت این ستاد که نسخه‌ای از آن در اختیار تسنیم قرار گرفته، به شرح ذیل است:

بسم الله القاصم الجبارین

“کونوا للظالم خصما و للمظلوم عونا”

اسرائیل باید از صفحه روزگار محو گردد – امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه)

فلسطین کلید رمزآلود گشوده شدن درهای فرج به روی امّت اسلامی است – امام خامنه ای (حفظه الله تعالی)

هر فردی باید خود را آماده کند تا در روز قیامت پاسخ دهد که برای آزادسازی قدس چه اقدامی انجام داده است؟ – سیدحسن نصرالله (دبیر کل حزب الله لبنان).

داغ شهادت مظلومانه زنان و کودکان فلسطینی در طول تاریخ ۶۶ ساله عمر سیاه و ننگین رژیم صهیونیستی و دردها و رنج هایی که در این مدت بر این سرزمین مقدّس اسلامی گذشته است، مسأله ای نیست که بتوان از کنار آن به آسانی گذشت.

 رژیم غاصب و جعلی اسرائیل، یک غدّه سرطانی و چرکین است که هر از گاه سر باز نموده و برگی دیگر بر کارنامه سیاه جنایات خود می افزاید؛ جنایت‌هایی که البته محدود به حملات نظامی نبوده و دهها توطئه نهان و آشکار این رژیم خبیث در سراسر دنیا بخصوص در جوامع اسلامی همچون پرورش یا تقویت گروه‌های تروریستی القاعده، داعش و… روی دیگری از چهره قبیح و کریه این فرزند نامشروع آمریکا و انگلیس است.

 آزادی قدس شریف و نابودی رژیم گرگ صفت صهیونیستی، آرمان بزرگ انقلاب اسلامی است که پیام وحدت آحاد مسلمین جهان را در ظلّ بیرق نورانی لا اله الا الله برای نجات قبله نخست مسلمین از چنگال پلید صهیونیست های غاصب و رهایی مردم زجرکشیده فلسطین عزیز نوید می دهد.

 بی شک دشمنان قسم خورده اسلام و حامیان رژیم اشغالگر اسرائیل با درک این شعار جهانی و طاغوت شکن، تمام همّ خویش را بر غفلت مردم آزادی خواه جهان به خصوص مسلمانان از مسأله فلسطین متمرکز ساخته اند؛ نیم نگاهی به تاریخ سه دهه اخیر و اتفاقات ریز و درشتی که جهان اسلام را به خود و یا مسائل فرعی و درجه دو مشغول کرده، نشان از هراس سردمداران جور و الحاد از توجه مسلمین و عدالتخواهان به ظلم بی مثالی دارد که بر کودک و پیر و جوان و مردم بیگناه فلسطین روا شده است.

 آنچه که باید دردمندانه بدان اعتراف کرد، اینست که متأسفانه جوامع اسلامی نیز یا به دلیل سرسپردگی حاکمان به ظاهر مسلمان و یا به جهت اسارت‌شان در پنجه غول های تبلیغی و رسانه ای غرب از مقوله فلسطین و رهایی قدس و مبارزه با رژیم جعلی اسرائیل غافل شده و جز در روزهایی که تهاجم ناجوانمردانه نظامیان صهیونیسم به غزه و یا کرانه غربی در صدر اخبار رسانه هاست، این امر مهم و حیاتی اسلام را به بوته فراموشی می سپارند؛ این در حالیست که ولی امر مسلمین حضرت امام خامنه ای می فرمایند: “احدی از مسلمین درباره حکم منطبق بر قضیه فلسطین تردیدی ندارد… اگر کفار بیایند و بلد مسلمین را تصرف یا احاطه کنند، هیچ یک از فقهای مسلمین – قدیم و جدید – در وجوب عینی جهاد در این مورد، تردید نکرده است؛ همه مذاهب اسلامی در این معنا هم عقیده‌ هستند… مسأله با این وضوح و با این اهمیت، امروز در دنیای اسلام مثل یک مسأله درجه دو مورد توجه قرار می گیرد”.

 لازم است برای زنده نگاه داشتن آرمان قدس و یادآوری تکلیف دینی و انسانی آحاد مردم و دولت ها در قبال مظلومیت بخش مهمی از پیکره اسلام، گروه‌های خودجوش مردمی به طور جدی و مستمر در سراسر عالم با استفاده از هر فرصتی به جوانب و زوایای پیدا و پنهان مسأله اشغال قدس پرداخته و گام هایی عملی و میدانی برای حل نهایی این مشکل دیرین و محو این غده چرکین و سرطانی بردارند.

 بدین منظور جمعی از طلاب و فضلای انقلابی حوزه‌های علمیه قم، مشهد و تهران با همکاری سایر اصناف و گروه‌های مردمی، بیش از دو ماه است که ستادی را با محوریت آزادی قدس شریف و نابودی رژیم غاصب و کودک‌کش اسرائیل و با هدف بهره‌گیری از تمامی فرصت‌ها و ظرفیت‌های موجود در جهان اسلام و حتی خارج از آن،  با عنوان “ستاد مردمی آزادسازی قدس شریف” راه‌اندازی کرده‌اند.

 ضمن اعلام رسمی تشکیل این ستاد، بدینوسیله از همه آزادیخواهان و حق طلبان جهان دعوت به عمل می آید تا با پیوستن به این مجموعه خودجوش و مردمی، ندای فطرت زلال و حق طلب خویش را لبیک گفته و استعداد، توانایی و آمادگی خود را در راه تحقق آرمان جهانی آزادی قدس به کار گیرند.

نصر من الله و فتح قریب

ستاد مردمی آزاد سازی قدس شریف

آیت‌الله سیدمحمد قائم مقامی (استاد حوزه و دانشگاه)، مجتبی رحماندوست (نماینده تهران و رئیس فراکسیون فلسطین مجلس)، حسین شیخ‌الاسلام (مشاور رئیس مجلس و مسئول دبیرخانه دائمی کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین)، نادر طالب زاده (کارشناس ارشد حوزه رسانه)، رائفی پور (کارشناس مباحث صهونیست‌شناسی) ، حسین الله‌کرم (رئیس مؤسسه مطالعات آمریکا) و مهدی سلحشور (مداح اهل بیت و رئیس جامعه ایمانی مشعر) از جمله اعضا و حامیان این ستاد هستند.