نوروز فجر و راهی که نباید گم کرد!
دهه فجر، همان عید نوروز است؛ همان روزی که باید خواند: یا مقلّب القلوب و الابصار ...
روز نو و حیات نوین این مرز پرگهر، در نوروز دوازده بهمن 57 رقم خورد. ایران، ایران شد و کتاب تاریخ این مرز و بوم به صفحه رشادت و عزت و جوانمردی رسید.
انقلاب اسلامی، تحقق دعای یا مقلّب القلوب بود. قلب ها به نور حقیقت، منقلب شد و تجمیع قلب های بیدار، انفجار نور را در گستره تاریک دنیازدگان رقم زد.
انقلاب اسلامی با اراده مقلب القلوب رقم خورد و حیات آن نیز در گروی احیای دل ها و بصائر قرار گرفت.
اگر می خواهیم انقلاب اسلامی تا انتهای افق نگاه مستضعفان و آزادی خواهان و مظلومان عالم، فراگیر شود باید قلوب و ابصار جهانیان را منقلب سازیم و سرچشمه های نور را به کویر دل های خفته، برسانیم.
جهان برای نوروز آماده خواهد شد. طراوت بهار بر پهنه گیتی حکمفرما می شود اگر "مبدأ" انقلاب قلب ها و دیدگان را محور حرکت خویش قرار دهیم.
خدا مقلب القلوب است و محول الاحوال. زنگار فطرت ها را باید با یاد خدا صیقل داد و عطش تشنگان حقیقت را از جام روشنی بخش معارف مکتب وحی، سیراب ساخت.
با خدا، برای خدا و در راه خدا باید قدم برداشت آن گاه جهان گلستان خواهد شد. انقلاب اسلامی زنده است تا زمانی که قلب ها و بصیرت ها با اذن و توکل الهی، در مسیر تحقق اهداف حق، بیدار بماند. قلب و بصری که با یاد خدا منقلب نشود نمی تواند داعیه انقلابی گری توحیدی را سر بدهد.
انقلاب اسلامی، انفجار نور معنویت بود. امروز اگر می خواهیم پایمان را کج نگذاشته و مسیر تکامل را درست بپیماییم باز هم به مبدأ نور و معنویت نیاز داریم.
انقلابی ها باید از همه، معنوی تر باشند.
