به بهانه برگزاری نمایشگاه راه مدرس در بابل
وقتی از حسین علیه السلام که عزیزترین دردانه هایش را مقابل چشمان خود به قربانگاه فرستاد، درس مذاکره می آموزیم!
وقتی رئیس جمهور ایالات متحده که دستانش تا مرفق در خون مردم مظلوم فلسطین و یمن و لبنان و بحرین و سوریه و افغانساتان و... فرو رفته، می شود مظهر ادب و متانت!
وقتی برای باخت در مقابل آرژانتین، خوشحال شده و به خیابان می ریزیم!
وقتی مدعی می شویم امام آزادگان که فریاد الا و ان الدعی بن الدعی سرداده بود با عمرسعد سفاک دست داده است!
وقتی وزیر خارجه ما پای قاتل پانصد هموطنمان زانو می زند!
وقتی به این می نازیم و شادی و افتخار می کنیم که همه داشته های هسته ای مان را دادیم و قرار است اگر خدا بخواهد، شاید چیزی هم در ازایش بگیریم!
وقتی واردات مک دونالد و رژلب و سیگار برگ را یک پیروزی می دانیم!
وقتی ظریف و صالحی را به خاطر همه آن چه که دو دستی تقدیم دشمنانمان کردند بسیجی واقعی و قهرمان ملی خوانده و چفیه بر گرده شان می اندازیم!
وقتی جام زهرنامه حضرت روح الله را جشن می گیریم!
وقتی ....
دنیا را که از این منظر می نگریم گزارش عملکرد نماینده شهرمان هم اسمش می شود: راه مدرس!!
من به نماینده شهرمان بابت تلاش هایی که در راستای خدمت رسانی انجام داده خسته نباشی و خداقوت می گویم؛ اما سید حسن مدرس را ما با صفاتی فراتر از آن چه در این نمایشگاه تبلیغاتی، عرضه شده می شناسیم. راه مدرس، عاقبتی جز شهادت ندارد.
